DIE ZWEI(N)-UND-ZWANZIGER-ENDE-JAARSUITKERING- AAAH 22

Met rasse schreden kwam het eind van het ARMAR-jaar inzicht. Vanuit de prioriteits-gedachte werden het politieke offensief en zo ook de verbouwing van het willie-is-benauwd-dobbe-plantsoen nadrukkelijk naar de achtergrong geschoven. Het eind-jaarsfeest kwam hoog op de agenda te staan en als bezige bijtjes werkte een ieder mee aan de vervolmaking van dit fenomeen. Het was een drukte van jewelste en een ieder stond elkaar bij met de brood-nodige hand en span(nende)-diensten en het groepsgevoel tierde weelderig rond.

Zo,werd het dan eindelijk 30 februari, de laatste dag van het ARMAR-jaar
JAGERJAN ging wederom op jaag-pad om het zo brood-nodige vlees te scoren voor de avond-barbeque, "Het zou hem niet weer gebeuren dat hij zonder vlees thuis kwam" en fluitend en vol goede moed verdween hij met zijn auto in het bos. De voorbereidingen waren genadeloos goed op gang gekomen en alles leek op rolletjes te lopen. Iedereen was druk bezig behalve RIJKLOF die wat verveeld voor zich uit zat te staren. De voorpret leek aan hem voorbij te gaan. In zijn hoofd was alleen maar ruimte voor de gedachte " ja maar mijn bestelling zal toch wel op tijd arriveren". Met regelmatige tussenpozen werd hij door zijn steeds meliger wordende zogenaamde vrienden hard op de feiten gedrukt " ja maar RIJKLOF, we gaan toch nog wel vuurwerk afsteken". RIJKLOF hield wijselijk zijn mond maar diep van binnen kookte zijn gemoed terwijl hij dacht "ja, nu kunnen jullie nog lachen maar als straks puntje bij paaltje komt zal het lachen jullie vergaan zijn en zal deze overgaan in totale nieuwjaars-verwondering, als mijn mannetje tenminste op tijd verschijnt met mijn bestelde pakketje". Hij sprong ook verheugd op toen een auto het grint-pad van villa wel-iets-tevredig opdraaide. RIJKLOF kwam ras van de koude kermis thuis toen hij JAGERJAN ontwaarde in een wel heel on-natuurlijke pose.

Het "barbeknoei-vlees" bleek aanwezig in de auto maar de leiding bleek nadrukkelijk in handen van het gejaagde wild. ERICK T.V. ontpopte zich als koppelbaas en starte de onderhandeling met de gijzel-nemer. Deze eiste een goed laatste-oud-jaars-avond-maal in ruil voor de vrijlating van gijzelaar JAGERJAN. In de bijlage stond vermeld dat JAGERJAN met naarstige spoed op zoek diende te gaan naar een andere invulling van zijn vrije-tijds-besteding. Vanuit zijn beknevelde positie ondertekende JAGERJAN volmondig de acte en maakte zich met met rasse schreden uit de voeten.

JAGERJAN had zich toch nog verdienstelijk weten te maken want nadat hij zich voorzien van het boete-kleed uit de voeten had willen maken had SIMON hem via de pootje-haak-techniek gevloerd onder het genot van de woorden "He, mannetje, jij zou toch eten regelen. Ik word hier niet echt vrolijk van dus schiet eens even op en regel wat". In hoogste nood belde hij de buur-afhaal toko "vers uut hut vat" alwaar hij een ladingkje oud-hollandse snert met karnemelkse-sause en rest-reepjes balken-brij bestelde. En zo geschiedde het dat het laatste-jaars-avondmaal ten tonele verscheen en bijgestaan door het dam-hert liet een ieder zich het eten goed smaken. In een ras tempo verdween het eten van de afhaal-harrie achter de kiezen en in een opwelling besloten de mannen het op een potje "wie wint die drink" te zetten. Het dam-hert had nog even aangedrongen op een potje dammen maar ARIE had hem gedecideerd het gat van de deur gewezen en hem , voorzien van een stevige trap,het bos in gejaagd.

Door de weder-ontmoeting met "de goede grond" was BOERBORD al vanaf de ochtend in extase geweest,maar de schrijver constateerde alras dat deze voor-kennis hem deze avond nog wel eens op zou kunnen breken. De bier-jonge-jenever-kop-stokken drongen bij hem naar binnen als "de man met de hamer". Via een kansloze tactische beweging verloor hij alras vaste-voet onder de grond, met als enige voor-uitzicht dat hij als dronken tor, de rest van het jaar uitdiende te zingen. Het pleit leek beslecht maar een verrassende wending deed zijn intrede. RIJKLOF van GOENS verloor langzaam maar zeker de beheersing over zijn lichaam daar zijn pakketje nog steeds niet aangeleverd was en ik mag wel zeggen totaal onverwachts gaf RIJKLOF zich over.
Ade-kwaad als altijd nam ANTON het voortouw met de gedenkwaardige woorden "come on, is this all there is", die gevolgd werden door de stichtelijk-lachend vervolg- woorden "zeg, zou jij in het vervolg je lichaams-eigen-rest-vuurpijlen misschien wat nadrukkelijker op het onzijdig-koren-blauwe-blousje van BOERBORD willen deponeren ?". RIJKLOF gaf zich voor de tweede keer over en volgde met de verlossende woorden "JA, ik wil ". Het pleit was beslecht en de toekomst werd zo rijkelijk geopend voor een on-na-volgbaar eindjaars-slotaccoord.