DE GENADE-VOLLE UITBRAAK VAN HET GOEDE ; DEEL TWEE-TIE 32

Terwijl het ochtend-gloren zich verstopte achter de bomen bereikten de zoekende vrienden het zwaarbewaakte terrein van het ACTION-MEN-RUST-OORD. Er was geen kip te bekennen dus besloten de vrienden een plan te smeden om zonder kleer-scheuren binnen te komen. Er werd besloten dat BOERBORD EN LIGNATZ belletje gingen trekken en de bewakers af zouden leiden zodat SIMON en RIKTATORT, vanuit hun verdekte-positie op het zebra-pad, stiekum de tuin binnen konden glippen. Tergend-lang drukte LIGNATZ op de bel terwijl DE ANDEREN hun uitgangs-positie innamen.

Aan het hek verscheen een niet uitgeslapen bewaker die LIGNATZ met vuur-spugende ogen aan keek. "wat moet je, doen eens rustig, je weet toch dat dit een rust-oord is ?". "Ja, dat begrijp ik, maar wil je dan wel je gekken binnen de muren houden want even verderop loopt zoon los-geslagen-personage". De nu wel wakkere-waaker was overtuigd en volgde LIGNATZ in de aangewezen richting terwijl RIKTATORT en SIMON stiekum naar binnen glipten. Even verderop verscheen BOERBORD die vol gas aan kwamen stuiven op zijn relax-mobiel.

In volle vaart verkondigde hij "spring maar achterop, spring maar achter op".
LIGNATZ zette het op een rennen en in vogel-vlucht belandde hij achter op de mobiel, de totaal verbijsterde waaker moeder-ziel-alleen achterlatend. "Het moest je hobby maar zijn om eerlijke-hard-werkende-mensen zo 's morgens in den vroegte een beetje voor de gek te houden, wat een stelletje dak-hazen". Even verderop trapte BOERBORD ferm op de rem en bijgestaan door een slappe lach, zetten onze haze-pad-gangers zich lopend in gang om de afgesproken vervolg-actie in gang te zetten. Met de overbekende BOERBORD-LEPEL werd systematisch en met beleid een kijkgat gecre-eerd in de stenen omheining van het ACTION-MEN-RUST-OORD, waarna er binnen de kortste keren 2 reet-bruine ogen verschenen achter het ontstane gat in de omheining. "Wat is het code-woord" vervolgde LIGNATZ. Vanachter de omheining volgde een vlotte reactie "SCHAAKMATJE, JE PAKT MIJN KONING MAN-LUL. Een zucht van verlichting doorspoelde het gemoed van de mannen, deel twee van het plan was met een ruime voldoende afgesloten. Tussen neus en lippen door werd even stilgestaan bij de afwezigheid van ERICK T.V. die in deze benarde situatie zeer waarschijnlijk zijn anale schutsluizen opengezet zou hebben om zo systematisch de spanning van het moment supreme te laten wegvloeien.

In snelle draf werd het pre-historische-onderlinge communicatie-systeem uitgerold en in de juiste positie aangebracht. Met een touwtje werd een een leeg blikje dop-herten verbonden met een leeg blikje bruisende-bonen. "Dit is papa-brave-hendrik, ken je heer mie, mama-bravo-bella ? .
Hierop volgde een duidelijk "jes ei ken heer joe laut en duidelijk. Triomfantelijk was het LIGNATZ gelukt om van buiten contact te verkrijgen met de binnenkant van de omheining. LIGNATZ nam zijn basis-overzichts-positie in en met een kat-trol-systeem werd BOERBORD veilig in 1 van de sporadisch aanwezig kersen-boom gehesen om aldaar kersen-etend-binnen-tuins-overzicht te kunnen houden. Dit was het teken voor RIKTATORT en SIMON om met verkrachtte eenden en vereende krachten tesamen in sluipbeweging richting het gebouw te vertrekken, bijgestaan door de honds-trouwe dop-herten-telefoon.
SIMON stak zijn neus in de wind en binnen een minuut had hij beet. "Ik ruik een vertrouwde geur,daar bij de waterkant". SIMON stortte zich via een buikschuiver in
vijver en vervolgde zijn weg door de struiken richting een half-open-staand raam.
RIKTATORT sprak hem met ingetogen stem doch enigzins ge-irri-teerd aan. " he, visse-kop, waarom sluip je niet gewoon om het vijvertje heen ?". Waarop SIMON koelbloedig verkondigde "ik vind het gewoon lekkur".

Eenmaal aangekomen bij het open-staande-raam was de geur niet te harden. "Volgens mij zijn we GOORTIE op het spoor", verkondigde RIKTATORT nog net boven het penetrante geur-spektakel uit. En ja-hoor op de venster-bank verschenen de aangekoekte sokken van de man in kwestie.'"Het leek wel of er koeklaag onder de sokken gebakken was, dat zou toch verboden moeten worden". Maar goed, SIMON glipte via het open raam naar binnen om eens even pols-hoogte te nemen terwijl RIKTATORT,
LIGNATZ op de hoogte stelde van de eerste vangst. "We hebben beet, het is GOORTIE in een ziekenhuisbed, over en oud". Net toen SIMON hallo tegen GOORTIE wilde zeggen hoorde hij gerommeld bij de deur en in angst-zweet gehult overdacht hij zijn zonden
en vroeg zich nadrukkelijk af hoe hij zich hier nu weer uit zou kunnen redden.

DE GENADE-LOZE UITBRAAK VAN HET GOEDE -DEEL EEND 31

Thuis in villa "wel-iets-te-vredig" werden de wonden gelikt en de ontstane-schade opgenomen. Via de wel-gemene-politie-ke-actie waren GOORTIE, JAGERJAN, RIJKLOF, ERICK, ANTON en ARIE uit het vrienden-midden-weg-geript. Totaal ontredderd zaten de overgebleven rest-vrienden een beetje op een hout te kauwen. " wat nu, was de grote vraag". RIKTATORT, de aangewezen persoon in deze bange dagen, stond op en nam het voer-touw in zijn handen. Hij, de crimineel-specialist van de "veldwachters bij nacht-en-ontij", ontrolde een nacht-plan om er achter te komen waar de vrienden naar toe waren afgevoerd. Vol overtuiging toverde hij SNAUT-SIE-das-wunder-varkentjen
boven tafel die gestoelt op zijn boven-natuurlijke-reuk-orgaan hen de weg zou moeten wijzen in de nachtelijke zoektocht naar de verdwenen vrienden.

MEt de stoute schoenen aan begaven de mannen zich naar de plaats-delictus-sanctius.
Vanaf het gemeentelijk-huis zette SNAUT-SIE het algauw op een rennen, op de voet gevolgd door de overgebleven vrienden die de sokken er ook aardig in hadden. Na 200 meter stond das wunder-varkentjen plots-klaps doodstil. In het nachtelijk licht kwam een eenzaam liggende werp-hengel in het zicht. "he, is dat niet die aftandse werp-hengel van JAGERJAN waar hij vanmiddag mee op snoek-tocht ging, misschien heeft hij wel beet ? ". De hengel werd vak-kundifg door SIMON onderzocht op eventueel-rest-bewijs materiaal. De hengel werd opgehaald en het vis-haakje kwam boven water zonder dat er een vis aan-gekluistert zat. Wel hing er een bruin-aandoend-wc-papiertje aan de haak dat LIGNATZ achteloos weg wou werpen. "He, stop eens, we hebben beet, daar staat wat geschreven", interup-peerde SIMON. Na een grondige op-droog-actie verschenen er woorden helder voor de geest. "EEN ENKELE REIS NAAR ACTION-MEN RUSTOORD". Ja, lieve mensen daar hadden ze toch zomaar een aanknoops-punt te pakken gekregen en vol goede moed vervolgden ze nu weg richting de verdwenen vrienden.

Terwijl de gevoels-regen langzaam uit de hemel neer viel vond ANTON GLEUF zichzelf terug op een alleraardigst bed. Zijn handen waren voorzien van glimmende leren banden die via een touw-systeem vakkundig aan het bed waren gebonden. Hij voelde zich wat zweverig en liet de nieuw-verworven omgeving op zich inwerken. "Wat moest hij hier en daarnaast wie was hij ook alweer ?". Hij ging op zoek in zijn geheugen maar na een diepgravend onderzoek bleef zijn geschiedenis-geheugen leeg. Hij besloot daarom zijn haren eens grondig te kammen met uitzicht op een heuse sprookjes-muur-spiegel. In de weerspiegeling van de spiegel aanschouwde hij zichzelf in het mieserige ochtend-licht en kreeg langzaam weer grip op zichzelf."Oh, ik ben spider-man, de vriend van iedere mens" en met een gerust hart zette hij het op een wachten totdat dat aardige zustertje met die lekkere pilletjes hem weer zou komen verblijden.

En zo geschiedde het dat de zuster met de heerlijke zweverige pilletjes haar intrede deed en onze verwarde vriend naar het buiten-verblijf transporteerde. Buiten was het een gezellige boel want hij herkende zowaar zijn t.v vrienden DER HULK en OH SUPERMAN die hem ami-doch-kaal begroeten met "he spidermannetje was jij er ook nog ".

Niets leek er op te wijzen dat zij elkaar op ener-lij andere wijze kenden en een bang gevoel overviel de schrijver terwijl hij zich hardop schreeuwend afvroeg of het ooit nog goed zou komen.