DE GENADE-LOZE UITBRAAK VAN HET GOEDE -DEEL EEND 31

Thuis in villa "wel-iets-te-vredig" werden de wonden gelikt en de ontstane-schade opgenomen. Via de wel-gemene-politie-ke-actie waren GOORTIE, JAGERJAN, RIJKLOF, ERICK, ANTON en ARIE uit het vrienden-midden-weg-geript. Totaal ontredderd zaten de overgebleven rest-vrienden een beetje op een hout te kauwen. " wat nu, was de grote vraag". RIKTATORT, de aangewezen persoon in deze bange dagen, stond op en nam het voer-touw in zijn handen. Hij, de crimineel-specialist van de "veldwachters bij nacht-en-ontij", ontrolde een nacht-plan om er achter te komen waar de vrienden naar toe waren afgevoerd. Vol overtuiging toverde hij SNAUT-SIE-das-wunder-varkentjen
boven tafel die gestoelt op zijn boven-natuurlijke-reuk-orgaan hen de weg zou moeten wijzen in de nachtelijke zoektocht naar de verdwenen vrienden.

MEt de stoute schoenen aan begaven de mannen zich naar de plaats-delictus-sanctius.
Vanaf het gemeentelijk-huis zette SNAUT-SIE het algauw op een rennen, op de voet gevolgd door de overgebleven vrienden die de sokken er ook aardig in hadden. Na 200 meter stond das wunder-varkentjen plots-klaps doodstil. In het nachtelijk licht kwam een eenzaam liggende werp-hengel in het zicht. "he, is dat niet die aftandse werp-hengel van JAGERJAN waar hij vanmiddag mee op snoek-tocht ging, misschien heeft hij wel beet ? ". De hengel werd vak-kundifg door SIMON onderzocht op eventueel-rest-bewijs materiaal. De hengel werd opgehaald en het vis-haakje kwam boven water zonder dat er een vis aan-gekluistert zat. Wel hing er een bruin-aandoend-wc-papiertje aan de haak dat LIGNATZ achteloos weg wou werpen. "He, stop eens, we hebben beet, daar staat wat geschreven", interup-peerde SIMON. Na een grondige op-droog-actie verschenen er woorden helder voor de geest. "EEN ENKELE REIS NAAR ACTION-MEN RUSTOORD". Ja, lieve mensen daar hadden ze toch zomaar een aanknoops-punt te pakken gekregen en vol goede moed vervolgden ze nu weg richting de verdwenen vrienden.

Terwijl de gevoels-regen langzaam uit de hemel neer viel vond ANTON GLEUF zichzelf terug op een alleraardigst bed. Zijn handen waren voorzien van glimmende leren banden die via een touw-systeem vakkundig aan het bed waren gebonden. Hij voelde zich wat zweverig en liet de nieuw-verworven omgeving op zich inwerken. "Wat moest hij hier en daarnaast wie was hij ook alweer ?". Hij ging op zoek in zijn geheugen maar na een diepgravend onderzoek bleef zijn geschiedenis-geheugen leeg. Hij besloot daarom zijn haren eens grondig te kammen met uitzicht op een heuse sprookjes-muur-spiegel. In de weerspiegeling van de spiegel aanschouwde hij zichzelf in het mieserige ochtend-licht en kreeg langzaam weer grip op zichzelf."Oh, ik ben spider-man, de vriend van iedere mens" en met een gerust hart zette hij het op een wachten totdat dat aardige zustertje met die lekkere pilletjes hem weer zou komen verblijden.

En zo geschiedde het dat de zuster met de heerlijke zweverige pilletjes haar intrede deed en onze verwarde vriend naar het buiten-verblijf transporteerde. Buiten was het een gezellige boel want hij herkende zowaar zijn t.v vrienden DER HULK en OH SUPERMAN die hem ami-doch-kaal begroeten met "he spidermannetje was jij er ook nog ".

Niets leek er op te wijzen dat zij elkaar op ener-lij andere wijze kenden en een bang gevoel overviel de schrijver terwijl hij zich hardop schreeuwend afvroeg of het ooit nog goed zou komen.