donderdag, maart 30, 2006

DE DRIET-EN (T)WINDERIGE TRAUMA -STORY 23-AAP

Waarom moest er toch altijd zo overdreven worden wanneer de vrienden in een dronken-mans-roes terecht kwamen ? ERICK-TV voelde zeer nadrukkelijk zijn nek en het leek of zijn hoofd scheef aan de corpus vastgeplakt zat. Wat was er dan zoal voorgevallen in de nieuwsjaars-nag ? Natuurlijk waren op een desolaat tijdstip de sterke verhalen wederom uit de losse-pols getoverd en had de praktijk-zin weer weelderig rondgetierd. Er werd verhaald over de menselijke pyramide die in lang vervlogen tijd op het eiland Ter-schel-links totstand gebracht was. In het verlengde hiervan had RIKTATORT hem vriendelijk-doch-dwingend verzocht om een handstand op een stoel te cre-eren. ERICK de vriendelijkheid-zelver stond altijd open voor enige levens-variatie en vol verwachting had hij de gevraagde positie aangenomen en via een geslaagde drie dubbele rietberger belandde RIKTATORT met succes in een zitpositie op de ferm omhoog gestoken voeten van ERICK. Vanuit een roes van overtreffende-succes-erlebnis had RIKTATORT de stoute schoenen aangetrokken waarna hij gepoogt had een staande positie aan te nemen maar gestoeld op het zwaartekracht-principe was de menselijke pyramide in gezakt waardoor ERICK in een onaangename positie belandde. De vrienden waren er als de lachende-kippen bij gekomen maar geen-hunner gelukte het om hem uit deze benarde situatie te bevrijden. ARIE was natuurlijk weer eens leuk uit de hoek gekomen met de woorden " das een gevalletje hals-und-bein-broeg, nee daar kunnen wij hier niks mee, afvoeren maar ". In aanleg was ERICK best een vrolijke vent maar hier kon hij duidelijk niet om lachen en voor het eerst in tijden bekroop hem een gevoel van "wacht maar, ik pak jullie nog wel een keer terug".

In allerijl was hij naar de dichts-bij-zijnde dokters-post afgevoerd alwaar een alleraardigst dokter-res(t)je hem, via de nodige zaag-en-ram technieken, de stoel systematisch van zijn hoofd verwijderd had. Tijdens de verwijdering had hij op slinkse wijze toch maar even een afspraakje weten los te peuteren bij het leuke doktertje en zo had het voorval dan toch nog een happy-end gekregen.

SIMON SCHROOTHAMER had zich, in benevelde toestand, opgeworpen als chauffeur die de man-schappen weer af zou leveren bij villa "wel-iets-te-vredig". Het starten van de auto ging voorbeeldig maar toen hij optrok hoorde hij een rare klap-beweging die hij niet kon plaatsen. Hij onderzocht het binnen-interieur van de auto maar kon niks ongewoons vinden. Hij tuurde wazig door de voor-ruit alwaar "de kink in de kabel" duidelijk zichtbaar werd.

Op de voorruit verschenen de menselijke contouren van RIKTATORT die, als geboren links-radicaal, weer eens vergeten was om in de auto te stappen. Bijgestaan door dit verloren schaap werd uiteindelijk de villa weer bereikt alwaar het feest weer in gang gezet werd.

Het spelletjes-fenomeen werd weer in ere herstelt en LIGNATZ opende met de woorden "wie durft". Dit liet GOORTIE zich, als geboren spelletjesman, niet twee keer zeggen dus verkondigde hij "ja, ik wil, maak me gek". JAGERMEISTER-JAN werd het bos ingestuurd om een landing-kje brandhout te scoren en de oude badkuip van JAAP SCHAAP werd omgetoverd tot een heus wedstrijd-bad. Het vuur werd hoog opgestookt terwijl de 2 dappere strijders hun positie innamen en de wedstrijd werd in gang gezet. Het water bereikte langzaam doch zeker zijn kookpunt maar het duo liet zich niet kennen hoewel de lichaamsverbrandings-graad nadrukkelijk om de hoek kwam kijken.

De overdadige drank-inname eiste zijn tol want de pijn-grens werd duidelijk verschoven. L'IGNATZ presteerde het zowaar om, op het rood-verbrandde hoofd van GOORTIE, een lekker eitje te bakken. GOORTIE verloor langzaam-maar-zeker het bewustzijn en raas-kalde alleen nog maar over " bakt die man in de man die bakt als die man die bakt ?". Geheel tegen zijn wil in werd GOORTIE, als nieuw-geboren-looser, uit de badkuip getilt en door ijsblokjes gekoeld weer bij zijn positieven gebracht. Het kookpunt van de nacht leek bereikt en ARIE verkondigde dat het maar eens afgelopen moest zijn met dat macho-prestige-gevoel binnen het gezelschap.
"lasst uns einer heben en einander nicht die kopfen zu-samen stossen lassen".

Geen opmerkingen: