AR-MAR's -POLITIEKE-TWINTIG-GEBRODEN 20

Langzaam maar zeker bekroop BOERBORD een prins-claus-tro-fobisch gevoel van "laat nou eens de boel de boel, en laat ons teruggaan naar ons landgoed". Hij zat nu al meer dan 24-uur non-stop en medium-on-onderbroken op de lippen van JAGERJAN en alle man in het cafe met uitzicht op de haven. Hij miste de geest en geur van het bos, zijn buitendeur, de beerput en verse koeie-vlaaien die het land zo prachtig VER-sierden. Met zijn door heim-wee-en vertrokken gezicht stortte hij zich in de armen van ERICK T.V , bij gestaan door de woorden "je moet me helpen". In aanleg was ERICK natuurlijk een aardige vent maar als anderen in een emo-bui belandden, sprong er bij hem in het hoofd nog wel eens een draadje los, zo ook nu. Met een welgemikt knietje streelde hij BOERBORD'S wel-edel-gestrenge-delen met als gevolg dat BOERBORD als een plank richting de aarde stortte. De zwaartekracht deed de rest van het werk waarna ERICK zich lieftallig wederom tot BOERBORD wendde. "Ik begrijp dat je naar huis wilt maar nu even niet, want ARIE en ANTON open dadelijk hunnen politieke troonrede voor de nieuwe verworven partij, en daar dienen wij voltallig bij aanwezig te zijn anders worden we geroyeerd en dat zou toch jammer zijn, vindt je niet ? ". BOERBORD gaf zich gewonnen en slot schoorvoetend aan bij de plichts-getrouwe-manschappen.

ARIE en ANTON, de grondleggers van ARMAR-collectief, verschenen ten tonele om de politieke-partij-doop in gang te zetten. ARIE trapte af en opende met een welriekende bloemlezing omtrent de ontstaans-gedachten voor de nieuw-gebakken partij. De tijd voor verandering was aangebroken en geinspireerd door de gedachte "ja, maar mag het misschien wel enigzins anders" waren zij aan de gang gegaan. Hierop ge-ent hadden zij volmondig besloten de PARTIJ van het TEGENLICHT op te richten. Het gedachtengoed van de PvhT was gestoeld "op het plaatsen van derden in hunner schaduw". ARIE en ANTON hadden nog even gespeeld met het idee om de partij, PARTIJ van het LICHT te dopen, maar ze veronderstelden dat dit hen teveel in de schijnwerpers zou kunnen plaatsen, waarbij ze vervolgens onder de roem zouden kunnen bezwijken. Tegenlicht valt niet zo zwaar op de maag en duidt toch wel op de verlichte idee-en die zo kenmerkend zijn voor ARMAR.

ja, TEGEN daar was RIKTATORT direct voor te vinden al vroeg hij zich wel af op de PvhT zich niet teveel in het midden van het politieke spectrum zou bevinden. "In het midden, wat een onzin" schalde het uit de mond van GOORTIE die zich als rasechte partij-bons direct aangesproken voelde. TEGEN, dat is prima, maar dan wel RECHTLIJNIG TEGEN verkaarde LIGNATZ die "altid rect fram"als motto in zijn vandel voerde. Het MOET rechtlijnig zijn en geen gedraai. Hij sprak nogmaals zijn ongenoegen uit over het rondcirkelen voor de landing. Nee, dan liever een degelijke buikschuiver in een rechte lijn. BOERBORD plaatste hier direct een kant-tekening bij en wees LIGNATZ op het klink-klare-voldongen feit dat bij zoon landing historische-boerderij-monumenten toch wel gespaard dienden te worden. SIMON gaf aan dat er dan wel HARD TEGEN gegaan diende te worden en als het nodig was moest de teerling naakt-tuurlijk wel naar de knaning geworpen worden.

Onder het genot van de alombekende hapklare brokken en drankjes werden de rijen gesloten en zo werd er rijkelijk nagedacht over de praktisch te voeren politieke
strijd. In een hoog tempo werden de 20 PvhT geb(r)oden aan het papier toevertrouwd
waarna de zitting onder luid gejuich gesloten werd. Out of the blue, keerde RIJKLOF terug uit zijn blow-flo en liet zijn strijdersbloed vloeien. "Ik moet loesje bellen, we moeten een plakcampagne in gang zetten". De lijnen gingen open en een gemoedelijk strijders-gevoel vulde het cafe met uizicht op de haven. Het telefoonteam gooide wat lijntjes uit en de politieke-campagne werd in gang gezet. Zo ook werd loesje bij de kladden gevat en tot praktizerende-plak-acties aangezet. Binnen 5 minuten echo-de het verlossende telefoontje door de zwaaiende lantaarn, dat het ARMAR-gedachten-goed met succes op de plakzuilen tot leven gebracht was.

De rust was weer teruggekeerd en hoewel de bevalling niet echt voorspoedig verlopen was, had ARMAR eindelijk maar toch haar politieke kinderschoenen aangetrokken. Nu dienden alleen de veters nog gestrikt te worden om serieus genomen te worden in de grote boze wereld.