DE DRIET-EN-(T)WINDERIGE TRAUMA-STORY 23- BREAK

Als dit nu alles geweest was voor de nieuwjaars-nag dan kon er nog over naar huis geschreven worden maar nee hoor, het vat was duidelijk nog niet leeg en diende tot de bodem leeg gedronken te worden. Het aanwezige actie-potentiaal werd weer in gang gezet en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, zette een ieder het zoals zo vaak ouderwets op een drinken. Omdat GOORTIE verloren had met het spelletje "badkuip-uitzitten" werd hij als super-looser aangewezen om als pispaaltje te fungeren in het vervolg spelletje "wie wint zegt wie drinkt". LIGNATZ dirrigeerde hem naar de bier-stube en voorzag hem van een stevige pul bier die, volmondig in een teug op-gedronken diende te worden.

Met in zijn achterhoofd het gevoel van "ik ben niet zwak, ziek en misselijk" doorstond hij de bier-proeving met ferve en voldaan en bezopen zocht hij een rustig plekje op. De strijd leek gestreden en moe en voldaan zetten de manschappen zich in gang richting hunnen slaap-posities. Jammerlijk genoeg stak ANTON hier een stokje voor met de woorden "ja maar, ho even, zo zijn we toch niet getrouwt, come on zeg".

Terwijl het ochtendlicht stiekum tussen de bomen doorsijpelde zetten de manschappen zich ten laatsten male in gang om het nieuwe-jaar, via een nieuwjaars-diepte-duik, waardig te openen. Bepakt, bezopen en bezakt werd, via de oh zo diepe dalen, de hoogste top van het veluwe-anders-gebergte bereikt waarna met angstzweet tussen de billen de sprong in de diepte hin-ein volgde.

SIMON S. en JAGERMEISTER voelden, voorafgaand aan de ultime sprong, de poep-emulsie langzaam doch zeker door hunnen broekspijpen naar beneden glijden. Hoewel ARIE duidelijk verkondigd had dat degenen die als laatste vaste-voet aan de vaste-grond zouden zetten hier de consequenties voor moesten dragen, voelde het tweetal zich niet geroepen om te springen. Het leek wel of hunnen schoenen met super-gluh-lijm doordrenkt waren en als arme stakkers tuurden zij de diepte in. Overmand door het gevoel van doodsangst en gestoelt op het principe "maar een man mag niet huilen" stortte het tweetal zich uit-eindelijk-doch-toch, met angst en beven inclusief gevaar voor eigen leven, naar beneden alwaar bij aankomst de anderen in geen velden of wegen meer zichtbaar waren.

Bijgestaan door het gevoel van totale eenzaamheid, zetten zij de terugweg ingang richting de villa, om eindelijk van hun wel-verdiende rust te gaan genieten. Bij thuiskomst bleken de villa-ingangen hermetisch afgesloten en op een klein briefje op de achterdeur omtwaarden zij de ware reden. "Doordat jullie gebroederd de laatste wedstrijd verloren hebben, zal er als tegen-prestatie deze nacht voor jullie geen plaats in de binnen-herberg in geruimd zijn, kortom zoek maar een plekje somewhere in de buiten-herberg, met vriendelijk groet JULLIE VRIENDEN ". Langzaam maar zeker drong het besef bij hun naar binnen en vloekend en tierend zochten zij een plekje voor de nacht. "Wanneer was het nou eens een keer afgelopen met die veel te irritante vervelende zogenaamde grapjes" ?

DE DRIET-EN (T)WINDERIGE TRAUMA -STORY 23-AAP

Waarom moest er toch altijd zo overdreven worden wanneer de vrienden in een dronken-mans-roes terecht kwamen ? ERICK-TV voelde zeer nadrukkelijk zijn nek en het leek of zijn hoofd scheef aan de corpus vastgeplakt zat. Wat was er dan zoal voorgevallen in de nieuwsjaars-nag ? Natuurlijk waren op een desolaat tijdstip de sterke verhalen wederom uit de losse-pols getoverd en had de praktijk-zin weer weelderig rondgetierd. Er werd verhaald over de menselijke pyramide die in lang vervlogen tijd op het eiland Ter-schel-links totstand gebracht was. In het verlengde hiervan had RIKTATORT hem vriendelijk-doch-dwingend verzocht om een handstand op een stoel te cre-eren. ERICK de vriendelijkheid-zelver stond altijd open voor enige levens-variatie en vol verwachting had hij de gevraagde positie aangenomen en via een geslaagde drie dubbele rietberger belandde RIKTATORT met succes in een zitpositie op de ferm omhoog gestoken voeten van ERICK. Vanuit een roes van overtreffende-succes-erlebnis had RIKTATORT de stoute schoenen aangetrokken waarna hij gepoogt had een staande positie aan te nemen maar gestoeld op het zwaartekracht-principe was de menselijke pyramide in gezakt waardoor ERICK in een onaangename positie belandde. De vrienden waren er als de lachende-kippen bij gekomen maar geen-hunner gelukte het om hem uit deze benarde situatie te bevrijden. ARIE was natuurlijk weer eens leuk uit de hoek gekomen met de woorden " das een gevalletje hals-und-bein-broeg, nee daar kunnen wij hier niks mee, afvoeren maar ". In aanleg was ERICK best een vrolijke vent maar hier kon hij duidelijk niet om lachen en voor het eerst in tijden bekroop hem een gevoel van "wacht maar, ik pak jullie nog wel een keer terug".

In allerijl was hij naar de dichts-bij-zijnde dokters-post afgevoerd alwaar een alleraardigst dokter-res(t)je hem, via de nodige zaag-en-ram technieken, de stoel systematisch van zijn hoofd verwijderd had. Tijdens de verwijdering had hij op slinkse wijze toch maar even een afspraakje weten los te peuteren bij het leuke doktertje en zo had het voorval dan toch nog een happy-end gekregen.

SIMON SCHROOTHAMER had zich, in benevelde toestand, opgeworpen als chauffeur die de man-schappen weer af zou leveren bij villa "wel-iets-te-vredig". Het starten van de auto ging voorbeeldig maar toen hij optrok hoorde hij een rare klap-beweging die hij niet kon plaatsen. Hij onderzocht het binnen-interieur van de auto maar kon niks ongewoons vinden. Hij tuurde wazig door de voor-ruit alwaar "de kink in de kabel" duidelijk zichtbaar werd.

Op de voorruit verschenen de menselijke contouren van RIKTATORT die, als geboren links-radicaal, weer eens vergeten was om in de auto te stappen. Bijgestaan door dit verloren schaap werd uiteindelijk de villa weer bereikt alwaar het feest weer in gang gezet werd.

Het spelletjes-fenomeen werd weer in ere herstelt en LIGNATZ opende met de woorden "wie durft". Dit liet GOORTIE zich, als geboren spelletjesman, niet twee keer zeggen dus verkondigde hij "ja, ik wil, maak me gek". JAGERMEISTER-JAN werd het bos ingestuurd om een landing-kje brandhout te scoren en de oude badkuip van JAAP SCHAAP werd omgetoverd tot een heus wedstrijd-bad. Het vuur werd hoog opgestookt terwijl de 2 dappere strijders hun positie innamen en de wedstrijd werd in gang gezet. Het water bereikte langzaam doch zeker zijn kookpunt maar het duo liet zich niet kennen hoewel de lichaamsverbrandings-graad nadrukkelijk om de hoek kwam kijken.

De overdadige drank-inname eiste zijn tol want de pijn-grens werd duidelijk verschoven. L'IGNATZ presteerde het zowaar om, op het rood-verbrandde hoofd van GOORTIE, een lekker eitje te bakken. GOORTIE verloor langzaam-maar-zeker het bewustzijn en raas-kalde alleen nog maar over " bakt die man in de man die bakt als die man die bakt ?". Geheel tegen zijn wil in werd GOORTIE, als nieuw-geboren-looser, uit de badkuip getilt en door ijsblokjes gekoeld weer bij zijn positieven gebracht. Het kookpunt van de nacht leek bereikt en ARIE verkondigde dat het maar eens afgelopen moest zijn met dat macho-prestige-gevoel binnen het gezelschap.
"lasst uns einer heben en einander nicht die kopfen zu-samen stossen lassen".

DIE ZWEI(N) -UND- ZWANZIGER ENDE-JAARSUITKERING BIS-ENDE 22

De toon was dus alleraardigst ingezet door RIJKLOFS lichaams-eruptie maar ERICK T.V.was direct zeer ontzet geweest over het feit dat heer R. hem de mogelijkheid niet geboden had om het, als zekere-eerste, op een kotsen te zetten. Onderwijl zette ARIE het, vanuit zijn verantwoordelijksheid-gevoel, op een bellen. Hij bleek wederom over gouden handen te bezitten want binnen de kortste keren verscheen een "afhaal-chinees" aan het firmament in het bezit van 2, zo gewilde, dozen. Als een beer in zijn-allerlaatste-doods-strijd stortte RIJKLOF zich op doos 1 om even later als een kind zo blij, met een glimlach van oor tot de oor, te verkondigen dat het nu wel goed zou komen met het eind van het jaar. Stiekum, en op de achtergrond gesitu-eerd peuzelden ANTON en ARIE doos 2 open, waarna zij zich met gepaste trom inclusief doos uit de voeten maakten. Op RIJKLOF's verzoek werd het terras grondig leeg geruim waarna hij nadrukkelijk de aandacht opeiste. Natuurlijk zette RIKTATORT een klein tegen-offensief in met de woorden "nou toe maar, haal het papier er maar af en show ons het kratje bier en gauw en beetje want ik heb een droge bek". Totaal zonder ontzag staarde RIJKLOF naar de sterren-arme hemel en terwijl de stilte de mannen door merg en been raakte, verwijderde RIJKLOF vakkundig de papieren-rom-slom van het onbekende object.

De onthulling sloeg in als een bom en met angst en beven werd getwijfeld over het toekomstige bestaansrecht voor villa wel-iets-te-vredig. Met een siddering die zijn hart op zijn grondvest deed trillen vroeg L'IGNATZ of dit nu echt wel nodig was maar RIJKLOF suste de gemoederen door te verkondigen dat het zeker en vast geen tweede hiroschima-schimzu-erlebnis zou worden. Vanuit de bosjes keerden ARIE en ANTON, ik mag wel zeggen zeer ver-rukt, terug aan het sterren-firmament en en-group werd de countdown voor de hemel-verlichting in gang gezet. Een kleurenpracht die zijn weerga niet kende vulde de donkere avondlucht en een ieder voelde het nieuwejaarsgeluk door de aderen vloeien. RIJKLOF aanschouwde het geheel vol trots en wist dat zijn actie hem weer op de kaart had gezet, binnen de "vrinden-heer-mie-archie". Hij zou nu ook zeer zeker vermeld worden in het boek der boeken in het "HEER-archief". Toch kon hij niet laten om een ferme veeg in de richting van L'IGNATZ uit te delen. "Ja, LIGGIE dat is nog wel even wat anders dan die heg-hoge vuur-pracht voorzien van mugge-gezever-geluidjes waarmee jij ons het vorige nieuw-jaar zogenaamd verblijdde ".
Vanaf de strechers tuurde een ieder naar de bonte-kleuren hemel totdat de vuurkracht in de vuurwerk-doos gedoofd was. De champagne flessen gingen van hand tot hand en de rust leek wedergekeerd totdat ARIE en ANTON bijgestaan door een heuse t.v.-ploeg de aandacht opeisten. In een afwisselende monoloog namen ARIE en ANTON het voortouw , met de gedenkwaardige woorden : "Omdat er zeker en vast meer tussen hemel en aarde is leek het ons verstandig om een verboederings-offensief in te stellen tussen ons en de mars- en nuts-mannetjes. Van daaruit kwamen wij vanzelfsprekend op het lumineus idee, om er voor zorg te dragen dat wanneer "de nood waar dan ook aan de man is", hier de juiste randvoorwaarden voor aanwezig dienen te zijn. Daarom dopen wij hierbij de eerste "ARMAR-inter-toiletaire-galac-ticale-zat-te-liet" en laat ons proosten op een behouden vaart en een goede wederkomst". Wederom werd een countdown ingezet en even later werd voor den tweede male de donkere avond-lucht verlicht door een prachtig staaltje vak-broederschap.
Vol trots tuurde een ieder naar boven terwijl de ARMAR-UFO het ruime sop koos op weg naar een nieuw toekomstig-avontuur.

DIE ZWEI(N)-UND-ZWANZIGER-ENDE-JAARSUITKERING- AAAH 22

Met rasse schreden kwam het eind van het ARMAR-jaar inzicht. Vanuit de prioriteits-gedachte werden het politieke offensief en zo ook de verbouwing van het willie-is-benauwd-dobbe-plantsoen nadrukkelijk naar de achtergrong geschoven. Het eind-jaarsfeest kwam hoog op de agenda te staan en als bezige bijtjes werkte een ieder mee aan de vervolmaking van dit fenomeen. Het was een drukte van jewelste en een ieder stond elkaar bij met de brood-nodige hand en span(nende)-diensten en het groepsgevoel tierde weelderig rond.

Zo,werd het dan eindelijk 30 februari, de laatste dag van het ARMAR-jaar
JAGERJAN ging wederom op jaag-pad om het zo brood-nodige vlees te scoren voor de avond-barbeque, "Het zou hem niet weer gebeuren dat hij zonder vlees thuis kwam" en fluitend en vol goede moed verdween hij met zijn auto in het bos. De voorbereidingen waren genadeloos goed op gang gekomen en alles leek op rolletjes te lopen. Iedereen was druk bezig behalve RIJKLOF die wat verveeld voor zich uit zat te staren. De voorpret leek aan hem voorbij te gaan. In zijn hoofd was alleen maar ruimte voor de gedachte " ja maar mijn bestelling zal toch wel op tijd arriveren". Met regelmatige tussenpozen werd hij door zijn steeds meliger wordende zogenaamde vrienden hard op de feiten gedrukt " ja maar RIJKLOF, we gaan toch nog wel vuurwerk afsteken". RIJKLOF hield wijselijk zijn mond maar diep van binnen kookte zijn gemoed terwijl hij dacht "ja, nu kunnen jullie nog lachen maar als straks puntje bij paaltje komt zal het lachen jullie vergaan zijn en zal deze overgaan in totale nieuwjaars-verwondering, als mijn mannetje tenminste op tijd verschijnt met mijn bestelde pakketje". Hij sprong ook verheugd op toen een auto het grint-pad van villa wel-iets-tevredig opdraaide. RIJKLOF kwam ras van de koude kermis thuis toen hij JAGERJAN ontwaarde in een wel heel on-natuurlijke pose.

Het "barbeknoei-vlees" bleek aanwezig in de auto maar de leiding bleek nadrukkelijk in handen van het gejaagde wild. ERICK T.V. ontpopte zich als koppelbaas en starte de onderhandeling met de gijzel-nemer. Deze eiste een goed laatste-oud-jaars-avond-maal in ruil voor de vrijlating van gijzelaar JAGERJAN. In de bijlage stond vermeld dat JAGERJAN met naarstige spoed op zoek diende te gaan naar een andere invulling van zijn vrije-tijds-besteding. Vanuit zijn beknevelde positie ondertekende JAGERJAN volmondig de acte en maakte zich met met rasse schreden uit de voeten.

JAGERJAN had zich toch nog verdienstelijk weten te maken want nadat hij zich voorzien van het boete-kleed uit de voeten had willen maken had SIMON hem via de pootje-haak-techniek gevloerd onder het genot van de woorden "He, mannetje, jij zou toch eten regelen. Ik word hier niet echt vrolijk van dus schiet eens even op en regel wat". In hoogste nood belde hij de buur-afhaal toko "vers uut hut vat" alwaar hij een ladingkje oud-hollandse snert met karnemelkse-sause en rest-reepjes balken-brij bestelde. En zo geschiedde het dat het laatste-jaars-avondmaal ten tonele verscheen en bijgestaan door het dam-hert liet een ieder zich het eten goed smaken. In een ras tempo verdween het eten van de afhaal-harrie achter de kiezen en in een opwelling besloten de mannen het op een potje "wie wint die drink" te zetten. Het dam-hert had nog even aangedrongen op een potje dammen maar ARIE had hem gedecideerd het gat van de deur gewezen en hem , voorzien van een stevige trap,het bos in gejaagd.

Door de weder-ontmoeting met "de goede grond" was BOERBORD al vanaf de ochtend in extase geweest,maar de schrijver constateerde alras dat deze voor-kennis hem deze avond nog wel eens op zou kunnen breken. De bier-jonge-jenever-kop-stokken drongen bij hem naar binnen als "de man met de hamer". Via een kansloze tactische beweging verloor hij alras vaste-voet onder de grond, met als enige voor-uitzicht dat hij als dronken tor, de rest van het jaar uitdiende te zingen. Het pleit leek beslecht maar een verrassende wending deed zijn intrede. RIJKLOF van GOENS verloor langzaam maar zeker de beheersing over zijn lichaam daar zijn pakketje nog steeds niet aangeleverd was en ik mag wel zeggen totaal onverwachts gaf RIJKLOF zich over.
Ade-kwaad als altijd nam ANTON het voortouw met de gedenkwaardige woorden "come on, is this all there is", die gevolgd werden door de stichtelijk-lachend vervolg- woorden "zeg, zou jij in het vervolg je lichaams-eigen-rest-vuurpijlen misschien wat nadrukkelijker op het onzijdig-koren-blauwe-blousje van BOERBORD willen deponeren ?". RIJKLOF gaf zich voor de tweede keer over en volgde met de verlossende woorden "JA, ik wil ". Het pleit was beslecht en de toekomst werd zo rijkelijk geopend voor een on-na-volgbaar eindjaars-slotaccoord.

EENDEN-TWINTIG 21

Het landgoed lag er stil en verlaten bij toen de mannen hier na hun lange omzwervingen terugkeerden. De gerezen problemen werden kort maar daadkrachtig ge-inventariseerd. DROE-de-koe zat tot zijn oren onder de poeperietus en diende zeer nadrukkelijk verschoond te worden. JOS de-struisvogel-vos was duidelijk bij WILBERT in de leer geweest want hij kraamde de nodige onzin uit en als klap op de vuurpijl bleek WILBERT, L'IGNATZ's heilige slaapvertrek geconfisceerd te hebben. Hij had deze bijgaans omgetoverd tot een heuse kippen-kakel-hangplek annex dieren-disco en lag, bij binnenkomst van de mannen, naakt ten bedde met de overheerlijke lekkere CHICK-de-kip. SIMON herstelde snel het evenwicht met de woorden "Ordnung muss sein, aber ist tatort-setzlich verschwunden, komm leute,lass uns dies mall wieder zer-steuren" en in ras tempo werden de krachts-verhoudingen weer in ere herstelt. WILBERT werd met naarstige spoed naar het stafbankje gestuurd en CHICK-de-kip ontving een enkele reis im richtung van het kippen-herstel-oord voor lastige gevallen. Als slotaccoord werd DROE-de-koe grondig geschrubt en zijn restmateriaal werd gebruikt om de dorre landerijen te voorzien van een groei-vruchtbare laag. Zo zat het werk van de dag er op en ging een ieder op zijn elf-en-dertigers zijns wege. De rust in de keet was wedergekeerd.

Het leven werd in de relax-stand gezet en zo belandde RIJKLOF op zijn kraak-heldere strandlaken in de achtertuin terwijl GOORTIE de gras-machine-harrie activeerde om het achtertuin-gras te kortwieken. Hij koos voor het standje extra kort hetgeen noodzakelijk was om in de nabije toekomst een lekker potje golf te kunnen spelen.
Onderwijl deed post-bodin SIEMPJUN haar intrede bijgestaan door een lading poststukken. Alle mannen keken haar rijkhalzend aan en de groeps-verliefheid tierde weelderig rond en leidde de mannen zeer nadrukkelijk af van hun dagelijkse beslommeringen. Zeker bij GOORTIE dwarrelden de bloemetjes en bijtjes bijna te nadrukkelijk door zijn dakpan. In een vloekende vlaag hoorde hij zijn bloed-eigen naam in het diepst van zijn binnenste binnendringen. "He, GOORTIE man-lul remmen, zie je niet waar je mee bezig bent" sprak L'IGNATZ wijs.

GOORTIE werd wakker uit zijn mooie droom en via een ferme rem-actie bemerkte hij dat de gras-maai-harrie het hoofd van RIJKLOF op een haar-na-gekrenkt had. Met een rood-overkokend-hoofd verontschuldige hij zich tegenover RIJKLOF, " ach, eikel ga dan ook niet midden op mijn maaiveld liggen, man-lul". RIJKLOF bedankte hem hartelijk met de de gedenkwaardige woorden "he, dikke even dimmen anders hou ik oe der een recht veur". Het evenwicht was herstelt en met frisse moed kabbelde de relax-dag door tot de donkere avond het licht uitblies.

AR-MAR's -POLITIEKE-TWINTIG-GEBRODEN 20

Langzaam maar zeker bekroop BOERBORD een prins-claus-tro-fobisch gevoel van "laat nou eens de boel de boel, en laat ons teruggaan naar ons landgoed". Hij zat nu al meer dan 24-uur non-stop en medium-on-onderbroken op de lippen van JAGERJAN en alle man in het cafe met uitzicht op de haven. Hij miste de geest en geur van het bos, zijn buitendeur, de beerput en verse koeie-vlaaien die het land zo prachtig VER-sierden. Met zijn door heim-wee-en vertrokken gezicht stortte hij zich in de armen van ERICK T.V , bij gestaan door de woorden "je moet me helpen". In aanleg was ERICK natuurlijk een aardige vent maar als anderen in een emo-bui belandden, sprong er bij hem in het hoofd nog wel eens een draadje los, zo ook nu. Met een welgemikt knietje streelde hij BOERBORD'S wel-edel-gestrenge-delen met als gevolg dat BOERBORD als een plank richting de aarde stortte. De zwaartekracht deed de rest van het werk waarna ERICK zich lieftallig wederom tot BOERBORD wendde. "Ik begrijp dat je naar huis wilt maar nu even niet, want ARIE en ANTON open dadelijk hunnen politieke troonrede voor de nieuwe verworven partij, en daar dienen wij voltallig bij aanwezig te zijn anders worden we geroyeerd en dat zou toch jammer zijn, vindt je niet ? ". BOERBORD gaf zich gewonnen en slot schoorvoetend aan bij de plichts-getrouwe-manschappen.

ARIE en ANTON, de grondleggers van ARMAR-collectief, verschenen ten tonele om de politieke-partij-doop in gang te zetten. ARIE trapte af en opende met een welriekende bloemlezing omtrent de ontstaans-gedachten voor de nieuw-gebakken partij. De tijd voor verandering was aangebroken en geinspireerd door de gedachte "ja, maar mag het misschien wel enigzins anders" waren zij aan de gang gegaan. Hierop ge-ent hadden zij volmondig besloten de PARTIJ van het TEGENLICHT op te richten. Het gedachtengoed van de PvhT was gestoeld "op het plaatsen van derden in hunner schaduw". ARIE en ANTON hadden nog even gespeeld met het idee om de partij, PARTIJ van het LICHT te dopen, maar ze veronderstelden dat dit hen teveel in de schijnwerpers zou kunnen plaatsen, waarbij ze vervolgens onder de roem zouden kunnen bezwijken. Tegenlicht valt niet zo zwaar op de maag en duidt toch wel op de verlichte idee-en die zo kenmerkend zijn voor ARMAR.

ja, TEGEN daar was RIKTATORT direct voor te vinden al vroeg hij zich wel af op de PvhT zich niet teveel in het midden van het politieke spectrum zou bevinden. "In het midden, wat een onzin" schalde het uit de mond van GOORTIE die zich als rasechte partij-bons direct aangesproken voelde. TEGEN, dat is prima, maar dan wel RECHTLIJNIG TEGEN verkaarde LIGNATZ die "altid rect fram"als motto in zijn vandel voerde. Het MOET rechtlijnig zijn en geen gedraai. Hij sprak nogmaals zijn ongenoegen uit over het rondcirkelen voor de landing. Nee, dan liever een degelijke buikschuiver in een rechte lijn. BOERBORD plaatste hier direct een kant-tekening bij en wees LIGNATZ op het klink-klare-voldongen feit dat bij zoon landing historische-boerderij-monumenten toch wel gespaard dienden te worden. SIMON gaf aan dat er dan wel HARD TEGEN gegaan diende te worden en als het nodig was moest de teerling naakt-tuurlijk wel naar de knaning geworpen worden.

Onder het genot van de alombekende hapklare brokken en drankjes werden de rijen gesloten en zo werd er rijkelijk nagedacht over de praktisch te voeren politieke
strijd. In een hoog tempo werden de 20 PvhT geb(r)oden aan het papier toevertrouwd
waarna de zitting onder luid gejuich gesloten werd. Out of the blue, keerde RIJKLOF terug uit zijn blow-flo en liet zijn strijdersbloed vloeien. "Ik moet loesje bellen, we moeten een plakcampagne in gang zetten". De lijnen gingen open en een gemoedelijk strijders-gevoel vulde het cafe met uizicht op de haven. Het telefoonteam gooide wat lijntjes uit en de politieke-campagne werd in gang gezet. Zo ook werd loesje bij de kladden gevat en tot praktizerende-plak-acties aangezet. Binnen 5 minuten echo-de het verlossende telefoontje door de zwaaiende lantaarn, dat het ARMAR-gedachten-goed met succes op de plakzuilen tot leven gebracht was.

De rust was weer teruggekeerd en hoewel de bevalling niet echt voorspoedig verlopen was, had ARMAR eindelijk maar toch haar politieke kinderschoenen aangetrokken. Nu dienden alleen de veters nog gestrikt te worden om serieus genomen te worden in de grote boze wereld.

DE VERZETS-BEWEGING REGEN TIE(N) 19

Met een ranzige blik bekeek RIJKLOF zijn mega-kompaan ANTON FREUND. Uit het niets vonden zij elkaar terug op een amateuritische brug over de waterlinie, in een authentieke strijders-slaaphouding. "Ver-jan-dorie, waren ze dan toch nog in slaap gesukkeld, stelletje watjes dat ze waren". Zij waren het geweest die als VERKENNERS, in het holst van de nacht erop uit gestuurd waren om de buitenste waterlinie van de "veilige burcht" te verdedigen. Rond een uur of 4 had nachtburgemeister HARIGE HARRIE zijn opwachting gemaakt bij het "cafe aan de haven". Hij was duidelijk dorstig geweest en naarstig op zoek naar een "wel-verdiend-afzakkertje" maar had alras weer het haze-pad gekozen toen RIJKLOF zonder woorden doch met veel daad-kracht zijn verdedigings-wapen ten-toon-spreidde. Wat kon onze RIJKLOF toch makkelijk een in-scene-gezette boze blik op zijn gelaat toveren, die dan weer zijn weer-en-neer-slag niet kende. Een carriere op het film-toneel behoorde zeer zeker tot de mogelijkheden van zijn naakt-blije-toekomst.

Maar goed, de zon glinsterde dus miniscuul over de waterlinie terwijl de 2 daad-en zaad-krachtige mannen hun weder-opwachting maakten in de warme-veilige-zwaaiende-lantaarn-burcht. Als grote overwinnaars werden zijn hartverwarmend ontvangen en achter in de hoek op een bankje geposteerd. In de luwte van het cafe vonden zij zichzelf even later terug achter een stevige mok, zelf-gemalen-koffie met de nodige tuinkruiden. De in-vredes-naam-pijp ging van verkenner naar verkenner die, overigens geheel belangenloos, de rookwaar even grondig op zich in lieten werken.

De plannen voor de dag kwamen op tafel en het strijdplan werd ontvouwen door ons aller-ARIE. Als eerste punt op de agenda verscheen "het-zwaaiende-lantaarn-promo-plan", of te wel hoe kon burge-meister HECKINGK S.R. overtuigd worden van een bestaans-toekomst voor het fijne cafe aan de haven. Boerbord ratelde wat over doelgroep zus en doelgroep zo-vader-zo-broer. Hier op ge-inspireerd vervolgde GOORTIE met een helder betoog dat zijn weerga niet kende. Want was het niet zo dat er een hangplek gecreerd diende te worden voor de dementerende-oudere-jongeren en verveelde rand-groep-bejaarden die het dorp al reeds enige tijd lang teisterden. Als het ARMAR-CURSUS-AANBOD uitgebreid werd voor deze nieuwe doelgroep, en als acte-plaats-de-presence de zwaaiende-lantaarn gekozen werd dan kwam puntje toch bij paaltje en had iedereen wat ie wou en was er duidelijk sprake van bestaansrecht voor het ameubelement. Na dit betoog werd GOORTIE nog wat meer naar voorgeschoven waarna hij zich overgaf en er in toestemde dat hij zich, met plan en al, zou vervoegen bij de burge-meister.

Met gepaste-trom werd GOORTIE ontvangen door HECKINGK-medium die, met licht-geirriteerde-oog-OPSLAG, verkondigde dat de meister nog zat te scheiten.Zo vanuit de losse pols retouneerde GOORTIE de aanval met de woorden "he, joggie had ik jou wat gevraagd ? ". De sfeer was gezet en prins-heerlijk nestelde GOORTIE zich in de leren stoel van waaruit hij "het joggie" de keuken in bon-jourde daar er, naast het -wacht-kopje-koffie, geen koekje geposteerd bleek. HECKINGK-medium droop af en toen hij terug kwam met het koekje werd hem door GOORTIE direct weer de mond gesnoerd met de woorden "te laat, nou hoef ik geen koekje meer".

Maar goed om een kort-verhaal lang te maken, na 7 minuten verscheen de burgemeister in beeld, bijgestaan door de welriekende-toilet-aroma. HECKINGK S.R. kwam steigerend binnen gehuppeld maar het paard in hem, werd snel door GOORTIE getemperd. Het gesprek bleek een fluitje van een cent zeker toen GOORTIE nonchalant begon over het niet zo blakend-frisse verleden van HECKINGK S.R. Vol "goede moed" hamerde HECKINGK erop dat dit geschiedenis-boek in de doof-pot diende te geraken, daar de mis-stappen voor-danwel-na- zijn ambachtstermijn plaats zouden hebben gevonden. De getergde man was een-en-al oor en de toekomstplannen werden uit de doeken gedaan.

Op GOORTIE'S lachende-vraag of HECKINGK hem nog wat meer over ezels kon vertellen, antwoordde deze volmondig "nee, daar weet ik niks van". Goortie himself twijfelde hier echter hardop over. Nadat de puntjes op de i gezet waren werd het pacht-contract ondertekend met als enige MAAR dat er 2-jaarlijks-ge-evalueerd diende te worden, met als centrale vraag of alles nog wel in kannen en kruiken verliep. Na een stevige "high five" verliet GOORTIE het pand, en vol trots verscheen hij even later weder in de zwaaiende lantaarn alwaar hij zich naakt-drukkelijk liet feliciteren met deze gedenkwaardige overwinning. Eindelijk maar toch schalde er weer toekomst-muziek door het kleine cafe aan de haven en een prachtige toekomst bleek in het verschiet.

DE VERZETS-BEWEGING : (L)ACHT TIEN 18

Het "heropeningsfeest" in de zwaaiende lantaarn was nog in volle gang toen RIKTATORT
terugkeerde van zijn grondige-sporen-onderzoek, met in zijn kielzog de hulp-harries die hij triomfantelijk naar binnenvoerde. Zijn blik stond op onweer toen hij de mannen op de hoogte stelde van zijn onderzoeks-resultaten. HIJ had de boosdoeners dan toch in de kraag gevat, terwijl het verderfelijke duo net doodleuk aan wilde schuiven bij de nacht-barbeque van wethouder HECKINGK. Herman Heckingk van het gelijknamige pouliersbedrijf "hup-heck-hertjun" was net bezig om een lading dove kwartels op de barbeknoei te deponeren. Riktatort was op de HARRIES toegestapt en had ze op het matje geroepen. "Zeg, maar zo zijn wij niet getrouwd, waar zijn we nou helemaal mee bezig ?". Het hoge woord werd snel uit de hoge-hoed getoverd en het bleek dat burge-meister HECKINGK S.R. hen met naarstige spoed had opgedragen, hunnen werk in het "willie-is-benauwd-dobbe-plantsoen" aan de aanwezige wilgen te hangen, om het cafe om te toveren tot een heuse kap-sones-salon. Als uitbuiter voor de nieuwe zaak werd Fienekke-de plooi-HECKINGK aangewezen die in haar depressieve jeugd alreeds kind aan huize HECKINGK geweest was. Riktatort had de harries aan het lijntje gehouden en zo ook afgevoerd naar het plaats-delict.

Rijklof van goens kon zijn emoties niet meer in de hand houden en verkondigde:
"Zeg, zijn ze nou helemaal van de pot geketst, stelletje landverraders, het moet maar eens afgelopen zijn". Er was duidelijk sprake van mafiose-belangen-verstrengeling waar zeer naakt-drukkelijk de handrem op gezet diende te worden.
De maat was vol, en het moest maar eens even afgelopen zijn. Goortie stond op en plaatste zich voor de groep, bijgestaan door zijn verborgen organisatie-talent.
Het actie-comitee "NEE ZO DOEN WIJ NIET MEE" werd in leven geroepen en alras werd besloten om cafe "de zwaaiende lantaarn" te kraken. De ogen van RIKTATORT begonnen te stralen want zijn krakers-verleden kwam hem weer helder voor de geest. Er ontstond actie in de keet zeker toen ANTON en ARIE verkondigden dat het de hoogste tijd werd voor "de-nieuwe-politieke-parij", die de misstanden van het HECKINGK-imperium de kop in diende te drukken. Een gevoel van vreugde vulde de harten van alle aanwezigen en via mond-op-mond reclame gonsde het nieuws door het dorp.

De aanmeldingen voor het actie-comi-thee stroomden binden en via een natuurlijke
"angst-zweet-test" werden geschikte medestanders geselecteerd. Hiervoor toverden een aantal broeders zich in hunnen praktizerende-artsen-uniformen, om zo woorden in daden om te kunnen zetten.

De rust leek wedergekeerd en nogal speels werden de voorbereidingen voor het ARMAR-verzet in gang gezet. Onderleiding van ERICK T.V en RIKTATORT werd het cafe omgetoverd tot een on-neem-bare-vesting, terwijl elders in het ameubelement symbolisch de messen geslepen werden. Hierop geinspireerd werd een spelletje russische-werp-roulette in gang gezet,wat het zo-brood-nodige leed-vermaak met zich mee bracht. Jagerjan wreef zich eens fijn de handen in onschuld maar werd duidelijk
ver-rukt door dit hele gebeuren. Bij een mislukte werpactie ledigde LIGNATZ spontaan zijn urinebuis wat jammerlijk een penetrante geur met zich mee had gebracht.

BOERBORD vervolgde daarop spontaan met de woorden "jeeh, wat ben jij een zeikerd, zeg". Zo tierde de jolijt dus weelderig rond en een ieder zag dat het goed was. Verwachtingsvol wachtte een ieder op wat de nacht hen brengen zou.