weerklonk een monotoon gerinkel door de beneden-verdieping van villa "wel-iets-te-vredig". De haan kraaide 3 keer maar er was niemand die ook maar enige aanstalte maakte om actie te ondernemen richting het toenemende monotone gedreun. Nou niemand, dat was wel een beetje te "VOOR-jan-piet-BARIG-en-korneel" gesteld want er was toch altijd nog JAGERJAN die het standaard, na een nacht-door-zuip-actie, principeel-verrekte om zijn bed op te zoeken. En zo verscheen hij, voorzien van een heldere serene geest, weder aan de rand van het schaars-verlichte dierense-spreukjesbos. Hij had een verhelderend gesprek gevoerd met OEROE-DE-DOVE-BOSUIL die hem met handen,poten en tanden vertelt had over de dagelijkse beslommeringen in het dierense-bos. De nieuwsgierigheid van onze "boswachter" was weer gestild en al dribbelend spurte hij de villa binnen om zijn vrienden op de hoogte te stellen van de laatste-bos-roddels.
Binnen was, naast het rare-monotone-geluid, geen kip te bekennen dus besloot hij polshoogte te gaan nemen op de bovenverdieping waar een ieder zich nochthans "iets-te-vredig" met slaap-technieken bezighield. "Dat moest maar eens afgelopen zijn".
En zo geschiedde het dat hij bijgestaan door een met poep doordrenkte kippe-veer,
voorzien van gekke-koeien-ziekte-symptomen, zachtjes de binnenkant van de oorschelp van ARIE JUNGH streelde. Met kwijl op de mond gaf ARIE zich over, met de passende woorden " dit gaat te ver en moet maar eens afgelopen zijn". Bij het open van zijn ogen aanschouwde hij de melig-ogende JAGERJAN en ARIE wist dat het goed was. Met naarstige spoed leidde onze JAN, ARIE naar het inter-galacti-kale-telefoon-harrie
en dwong hem de hoorn op te nemen zodat het irritante geluid weg zou sterven. Het plan slaagde met vlag en wimpel maar de angstige blik die alras verscheen in de oog-opslag van ARIE was van een minder kaliber. "was het eind van de wereld in zicht ?".
ARIE probeerde ruimte te cre-eren in zijn verwarde alcoholische-geest om de verkregen telefonische-informatie een plaats te geven in zijn bewustzijn. Hij werd gelukkig geholpen door de moderniteit van het internet. Door te klikken op de titel van dit hoofdstuk belandde hij, en de andere trouwe lezers, in het verleden in hoofdstuk "die zwei(n) und zwanziger-ende-jaarsuitkering-bis-ende" alwaar hem alles weer snel helder voor de geest kwam. De ARMAR-WC-ZAT-TE-LIED had met veel bombarie het ruime sop gekozen om dienstig te zijn voor een ieder die in de inter-galactica PIS-STOP-TECHNISCH "nood-aan-de-man" zou krijgen. KAK-PITEIN KIRK, de robot-harrie die semi-onbemand als co-piloot mee was gegaan vertelde dat er een kink in de zat-te-lied was ontstaan en de armar-service-monteur diende met naarstige spoed te verschijnen op het plaats-delictus-sanctus.
Met een heldere geest zette ARIE woorden om in daden en binnen een minuut weer-klonk de nood-klok die er voor zorgde dat de manschappen, inclusief de externe-feest-gangers, op het nood-appel verschenen.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten