DE INGANG VAN DE HERSTELLUNGS-ARBEIT -BIJDRAGE ; DEEL 38

Aan boord stegen de spanning en het vliegtuig, naar ongekende hoogte terwijl het nood-signaal van de ZAT-TE-LIED met rasse schreden dichterbij-kwam. Iedereen zat op het puntje van de stoel en kon bijna niet wachten op de weder-ontmoeting met de
ARMAR-ZAT-TE-LIED en als een donderslag bij heldere hemel herrees uit het niets het "intergalacti-kale-sanitaire-blok" die plotsklaps een stevige glinstering teweeg bracht in de ogen van de manschappen. "Het lijkt de ijsel-tower wel" stamelde RIKTATORT, waarop RIJKLOF vervolgde met " ja maar deze staat op een onzijdig-witte-wolkenpracht, toevallig ghie ghie". Alsof de duivel er mee speelde bracht de aanblik van het gevaarte de mannen in vervoering want en group verkondigden ze "ik heb een portemonee gevonden en ik mot miegen". Zo werden er lootjes getrokken wie als eerste mens een inter-galacticale-plas-pauze tot uitvoer mocht brengen. Het lot besliste en BOERBORD was de gebeten-hond-handy-man die in een vrije vlucht, vanuit het vliegtuig polshoogte mocht gaan nemen. ARIE JUNGH, zeker niet de beroerdste, deed tactisch een stapje opzij en via een ferme schouder-klop bonjourde hij BORD het luchtledige
"hineins-zwei-auf-wiedersnitzels". BOERBORD voelde de wind door zijn maanen wapperen en wist dat hij niet alleen was. In zijn rechterhand verscheen de "work-made-vriend" die hem bij zou staan bij de herstelwerkzaamheden van de ARMAR-ZAT-TE-LIED.


Met op zijn netvlies getatoe-eerd "maar een man mag niet huilen" stortte BORD zich in allerijl richting de ZAT-TE-LIED en zo kon het gebeuren dat hij ineens een prachtige wolken-pracht onder zijn jezus-sandalen ervaarde. Gelukzalig betastte hij het ARMAR-GEVAARTE, gevolg door een stevige "au man gek, das hard-stikke te warm man". Wat wilde het geval namelijk; het hitte-schild van de zat-te-lied stond nog aan en daar had niemand hem wat van verteld. Met de rood-gloeiende-brandblaren in zijn hand, zwierde BORD de deur van het sanitaire-blok genadeloos open, om daar even pols-hoogte te kunnen nemen. De aroma kwam hem al te gemoed en dat beloofde weinig goeds. Hoewel BORD niet bekend stond om zijn toiletaire-technische-kennis kwam hij, via het "principe 1 + 1 = zeker meer" al snel tot een desastreuse slotconclusie. "waren die marsmannetjes en ufo-rijders nou helemaal van de pot geketst, dit was toch echt niet de bedoeling ?".



De heilige toilet-pot was duidelijk voor de verkeerde doeleinden gebruikt en de bijdragen die normaal in de pot geketst dienden te worden waren overal behalve in de pot beland. In allerhaastige-spoed nam hij contact op met het moeder-schip waar RIKTATORT als automatische-telefoon-beantwoorder de lakens uitdeelde. De hulptroepen zouden zich met naarstige spoed melden aan de poort van de ZATE-LIED alwaar de hel leek uitgebroken.