DE DRIE(T)-EN-(T)WINDERIGE TRAUMA-STORY -DEUR 3 23

Binnen bleek niet iedereen erg ge-interesseerd in slapen. RIKTATORT voelde dat, zowel binnen als buiten, een aantal kleine irritaties weelderig rondtierden. Zo werd het plan opgevat om toch nog maar even de authentieke vredespijp van stal te halen en verdienstelijk op te steken waardoor de irritaties misschien als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen. De pijp werd te voorschijn getoverd en stichtelijk door RIJKLOF ontstoken.

RIKTATORT bekeek RIJKLOF eens goed waarna hij verkondige "he joh, wat ben jij dik zeg, laat ons hopen dat jij daar, met je goede voornemens, wat aan gaat doen". RIJKLOF dacht daar het zijne van maar wist (en waarachtig) dat ook hier het laatste woord nog niet over uitgesproken was. De alpen-hoorn-vredes-pijp ging van hand op hand en met bosjes tegelijk werden de mannen vervuld van een totale slapte. De bloemengeuren tierden weelderig rond en met gans-ver-eende krachten werden, een beetje moe maar voldaan, de slaapplaatsen bemand. In een mum van tijd keerde de stilte weder, ritmisch afgewisseld met het betere-snurk-en-zaag-geschal dat SIMON en de JAGERMEISTER in hun buitenverblijf uitkraamden.

Ergens in de stilte beukte ARIE, ANTON zachtjes wakker met de woorden " he joh, we zijn vergeten om de prijzen uit te delen". Bijgestaan door een jollige grimas inclusief een slappe-ingehouden-lach zochten zijn hun weg tussen de man-schappen door. De overwinnings-atributen werden gevonden en uitgereikt aan de meer dan terechte overwinnaar. De geboren winnaar had hier echter geen kaas van gegeten en knorde rustig door in zijn droom-erlebnis dat het daglicht niet kon luchten.

Met een tevreden gevoel vonden de ARMAR-collectanten ook hun slaapplaats terug en bijgestaan door de woorden "we gaan het dit jaar eens heel anders doen" zetten zij hun toekomst-dromen in gang.