DE OUDE DOOS GAAT OPEN DEEL 2;februari 2004

"Vanuit een gevoel van regelmaat-regelmatig doorbreken, ontstond in onzen hoofden een gevoel van : Ja maar, mach het misschien ook anders ? Vanaf 1986 tot februari 1992 stapelden gevoelens zich op tot boterhoge "boterbergen". We zijn, en staan klaar om onze ARMAR-toekomst rooskleurig met mos te bedekken, om zo verend door het verdere leven te kunnen stuiteren. In de afgelopen jaren hebben wij eindelijk een stevige, doch knapperige bodem gecreerd waarop wij verder kunnen boetseren. Wij kleien onze gemeenschappelijke gevoelens tot een tastbaar geheel, dat tot nut zal zijn, aan onze eigenheid en die van onze volgelingen ( die-zie-pelen ). Onze durf geeft leiding aan het doorbreken van allerhanden taboes. De vraag "bakker of slager"zal door ons volmondig beantwoord worden met "Ja(ap) bakker".
Het is 1 februari 2004, een maand te laat. Te laat, nee gewoon het begin van een nieuw ARMAR-jaar. Terug in de realitiet wordt ik geraakt door cijfermatige zekerheden. Op 1 februari 1986 begon het ARMAR-gevoel te borrelen. Door, bij leven en welzijn, te leven brak 2004 aan.
Op 1 februari werd ARMAR dus 18 lentes zo jong, en kon het als volwassen levensgevoel verder door het leven gaan.

Bijgekomen van "de schok" heb ik, met mijn stoute schoenen aan, de oude lichtbruine brief geopend. Totaal verbijstert, bekroop mij een gevoel van warmte toen ik de inhoud aanschouwde. Ik herkende ineens de "thuiswedstrijd-sjaal van Norwich City" ( altijd lastig ) . Ik weet dat ik hierover regelmatig met je heb onderhandeld maar had de moed al aan Maarten overgegeven
( zo dat lucht op ). Zielsgelukkig als een, aan "pounds-land-wonderland-make's your dream come true", verslaafd kind stortte ik me op de ARMAR-wisseltrofee die ik dan eindelijk bemachtigd had. Nadat ik een overdadige hoeveelheid slaapkeutels uit mijn ogen had verwijderd, kwam ik algauw van de loude kermis thuis. De sjaal was leuk, en ik ben natuurlijk heel leuk en voel me ook heel leuk, wat dan weer tot gevolg heeft dat..het heel leuk is..en heel leuk zal blijven als ik dat heel leuk, heel leuk lang nog zo leuk zou blijven vinden..comprendre?
Het was helemaal geen sjaal maar veel meer die oude onderbroek die ik, 5 jaar geleden, aan je had uitgeleend. Wat direct opviel was dat dit relikwie zeer zeker de laatste 5 jaar niet gewassen was en ook de tand des tijd niet had doorstaan. Kortom toch bedankt voor de gevoelige ARMAR-warmhoudt-sjaal en lang leve het volwassen ( en blinkend schoon) ARMAR-gevoel.

Tot slot,onder het kopje "de nota-benen": "om te lopen heeft de mensheid 2 benen nodig, daar met één been alleen maar een beetje gehuppeld kan worden. Daarom vraag ik U, mijn medestander, om vanuit de ARMAR-visie "the right man on the left place behind", mij Uwen rechterbeen te "overhandigen", om zo samen met mijn linkerbeen, de rooskleurige ARMAR-toekomst binnen te stappen.

Nou Oerjongh van H(aver tot gort), alias "Arie gaat contra", c.q. A.v.H (Arie voor (de) hele(wereld), de groeten van Mike, Alpha, Romeo, India,Juliet, November.