MIJN GOD EN WAAR ZIJN WIJ DAN NU WEER AANBELAND ?
In hoog tempo geraakte een ieder weer bij zijn positieven. ARIE JUNG deelde de lakens en commando's uit en binnen 5 minuten had een ieder zijn plekje gevonden in het vlieg-tuigje. Gelukkig had ANTON FREUND weer eens een heldere ingeving gehad en zowaar verscheen hij met de pick-niks-broodjes op de knie-en in het vlieg-tuig. Er ontstond algauw een hevige discussie of de broodjes voor- danwel na de koffie afgeserveerd dienden te worden. LIGNATZ gaf het teken aan coke-piloot ERICK die volgde met de woorden ; "IMMER RACKT FRAM". Het vliegtuig zette zich, samen met de automatische piloot, in de benen en onder het genot van "waar heen lijdt de weg" werd de juiste koers gevonden. "Waar zou deze geheime missie HEN heen brengen ?". Binnen in de relax-room vertelde ERICK T.V. hoe hij, op slinkse wijze, deze vliegmachine had weten te bemachtigen. Hij was pontivicaal naar JONNIE TRAVOLTAGE toegegaan met de smoes dat zijn look-a-like SIMON S eindelijk besloten had, het leven van JONNIE te gaan verfilmen. Zo was hij nu aanbeland bij het hoofdstuk
;"jonnie als oom-vliegenier" waarvoor hij, in geen velden of wegen een vliegtuig had weten te charteren. JONNIE was overtuigd, en van het een kwam het ander... en zo vloog ons broederschaps gezellig-schap hoog en droog op weg naar een nieuw avontuur.
LIGNATZ keek stralend rond als ober-sturm-band-piloot van dit vliegtuig. Het was maar goed dat hij toch nog even zijn cursus "hier is oom vliegenier" bij de LOI met succes had weten af-te-sluiten waardoor hij ook het belgische luchtruim onveilig mocht maken. Hoewel dit zijn eerste vlucht buiten de flight-simulator was,voelde hij zich bovenal super-relaxt. Dit gevoel was mede-gestoelt op het feit dat de automatische piloot zoon aardige vent leek, waar je op kon bouwen.
Beneden hun geleden, in chrono-on-logische volgorde, frits-light-philips, manneken piskunst en luik bastenaker-luik, langs hen heen. De magen begonnen te rommelen en er werd rijkelijk uitgekeken naar een geschikte pick-niks-plaats. Het commando "he, gaan we nog eten " galmde door de bestuurs-kabine. LIGNATZ zette een voorspoedige nood-landing-in-scene en voelde snel grond onder de vliegtuig-wielen.
Vol trots stapten de man-schapen naar buiten en aanschouwden de perfecte-gratis- parkeer plaats. Op hun netvlies verscheen een enorme fallus die geschikt leek voor een uitgebreid pick-niks-gebeuren. Het gezelschap zette zich in de benen en via een klimpartij werd een idilisch plekje inclusief waanzinnig uitzicht gescoord. Een ieder liet zich het eten smaken en snel kreeg ARIE JUNG het etiket "pispaaltje" opgeplakt. Hij werd vakkundig aan het bungy-jump-touw geklonken en voorzien van een heus fototoestel werd hij losgelaten om een mooi plaatje van de vrienden te schieten.
Onder de woorden "dit was de laatste keer" koos ARIE het ruime sop, en hoewel hij er niet echt vrolijk van werd, bleek het resultaat wel voldoende om "naar huis te schrijven".
dinsdag, februari 14, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten