HERENIGING DEEL (J)ACHT 8

De smaakpupillen werden gestreelt door het bourgondische-maal-ge-tij, dat opgeleukt en wel bijgestaan werd door wijn en de alombekende sterke verhalen van LIGNATZ.Vanaf een oude stoffige plank in zijn geheugen verhaalde hij over het roemruchte verleden van het broederschaps-collectief. Waar was de tijd gebleven dat ze zich, "en group" nog lekker ordinair bezig hielden met wildplassen en de bijbehorende plas-straal-gevechten.

Waar was de tijd gebleven dat ze nog ongedwongen het ontbijt nuttigden op de bodem van the swimming-pool en de boel de boel lieten. De tijd voor nieuwe acties was wat hem betreft aangebroken. Met grote ogen bezichtigde BORD de hele conversatie. Zijn nieuwsgierigheid weer zeer nadrukkelijk opgewekt."Out of the blue", trok hij zijn stoute schoenen aan en sprong midden in het gesprek."Jongens, ik ben diep geraakt en voor het eerst in mijn leven, heb ik een gevoel dat ik ergens bij wil horen". "Wat moet ik doen om deelgenoot te worden aan jullie broederschaps-collectief ? ". LIGNATZ voelde dat nu de tijd rijp was,om het verleden om te keren waardoor een gouden toekomst, nadrukkelijk in het verschiet leek. "Das eigenlijk heel simpel". Wij streven maar een levensgevoel na, onder de noemer; "ALLES IS VOOR IEDEREEN, EN IEDEREEN IS ALLES". Onderteken de collectieve-broederschaps-ensurens, en "you're dream will come true".

BORD was overtuigd en met een bot mes kerfde hij het bloed los uit zijn pols en bijgestaand door een gele-kanarie-veer ondertekende hij het broederschaps-manifest.
"Zo, en nu hoorde hij er ook bij". Hij kwam alras van de koude kermis thuis toen RIJKLOF verkondigde dat dit nog niet alles was. Als bezegeling van de ondertekenig diende hij nog wel de ontgroenings-nacht, met ferve, te door staan.

De schep glinsterde in het avondlicht toen ANTON graaftechnisch bezig ging. Het meet-lint gaf aan dat BORD om en nabij de 2 meter was, hetgeen betekende dat de diepte des kuilens om en nabij de 1.70 meter diende te worden. Toen dit met succes vol-dongen was, diende BORD een staande positie in de kuil aan te nemen waarna de kuil hermetisch afgesloten werd.

Het vuur werd opgestookt en onder luid gezang werd de vreugde-dans in gang gezet. Zo brak de nacht aan en een ieder zocht zijn plek op, binnen in de warme herberg. BORD dacht er het zijne van en tuurde eenzaam de donkerte in. Net toen hij op een oor wou gaan, hoorde hij het kraken van een deur. "Kwam iemand hem bevrijden uit deze benarde positie ?". Hij wou nog wat zeggen maar er kwam niks meer uit zijn mond.
WILBERT had zich, super sociaal, naast hem gevleid en samen sliepen ze in, wachtend op wat de nieuwe dag ook hen zou brengen.