Alles scheen koek en ei te zijn en de sfeer aan de stamtafel kon onomwonden gezellig genoemd worden. Oude Truus begon helemaal te relaxen en belde spontaan Rieneke de Plooi en al snel ging het al keuvelend naar het bespreken van de enquete in de laatste aflevering van BarDiva. Rieneke had deze als fanatieke lezer van dit tijdschrift met een meer dan gezonde belangstelling voor zelfanalyse direkt ingevuld. Ze probeerde nu de analyse van de antwoorden in overeenstemming te brengen met haar geboortehoroscoop, haar platonische relatie met de heer Kortenbraak en de keuzes die ze had moeten maken om haar kennissenbestaand op peil te brengen. Ze vroeg zich hardop af hoe ze Oude Truus in dit plaatje kon plaatsen. De optimale sfeer werd doorgevoerd tot buitengewone proporties toen alle hereenigde sujetten aan de stamtafel het zaterdagvoetbal onder de loep namen. De ongezouten meningen over Jan-ja-ja-hiiiier-geven-da's-jammer en zijn roemruchte teammate Jan-komtie-komtie-loop-vrij-lul bewogen zich door de enigzins ranzige en bepaald niet rookvrije ruimte van de Zwaaiende lantaarn's gelagkamer. Dit prettige sfeertje begon Simon Schroothamer flink op zijn gemoed te werken. Zijn gedachten begonnen enigzins wazig te worden en pas toen zijn blik afgedwaald was naar het hondenweer buiten begon het in het rode hoofd van Simon weer wat te kristalizeren. Langzaam brak het licht door, Simons ogen knepen zich toe en hij herinnerde zich het afbranden der schepen. De enigzins ludieke aktie van Erick The-vunzige-Viking betreffende het in de as leggen van Simon's eigenhandig inelkaar geknutselde vaartuig begon langzaam maar zeker op Simon's gevoelswereld in te hakken. Daar had'ie verdomme jaren geleden een volledig trimester handarbeid lessen aan besteed en dan komt er zo'n vunzigerd die dat stukje bloed zweet en tranen in enkele minuten om zeep helpt. Simon was niet de enige van het hereenigde stel die de sfeer niet langer aankon, ook Rijklof had het moeilijk en dacht er aan om de benen te nemen, of zich met de Australische slag te isoliseren en te wachten op betere tijden. Maar toen JagerJan al overlopend van goede moed het lied van het groen-groen-groene knolleveld in begon te zetten sprongen bij rijklof de stoppen. Met een bijna-buitenaardse kracht zwierde zijn stevige hand door de dichte atmosfeer om met een donderende klap op de stamtafel terecht te komen.
Rijklof schreewde het uit in een ontlading van opgekropte emotie en pure pijn die de cumulatieve ervaringen opgedaan bij het balletje-draai even flink in de schaduw zetten. JA-WAT schreewde Rik-Tatort die de oncomfortabele spanning van Rijklof direct overnam. NOU, DE VRIENSCHAP veklaarde Rijklof nog even agressief. Arie en Anton hadden wel een vermoeden wat er nu op het spel stond. Oude Truus kwakte de telefoon neer en vroeg zich af hoe ze vannacht zonder slachtoffers te maken het cafe aan de haven weer gesloten kon krijgen.
.jpg)