DE HERENIGING DEEL ZEGS-ZE 6

Vanachter zijn eeuwen-oude 2 meter hoge oud keltische muur-afscheiding,gluurde buurboer-Bord naar alle bedrijvigheid op het landgoed van HERN l'ignatz. Zijn uitzicht werd zeer nadelig beinvloed door de hoge muur die, een van zijn voortvarende-voor-vaderen hier nogal nadrukkelijk neer had gezet. Zijn voor-vaderen waren zee-waardige-zee-bonken geweest die alleen van het huis gebruikt maakten als zij schipbreuk geleden hadden. De enige mogelijk voor buur-boer-Bord om eens lekker naar de buren te gluren , waren de ontluchtingsgaten in de scheidingsmuur. Vol verwondering werd hij gevangen door een aller-aardigst "handgemeen". Enige mannen op gepaste leeftijd speelden enigzins verveeld een spelletje "sla-die-bal-man-lul". Van tempo was geen sprake en zeer regelmatig werd de spelvreugde onderbroken door het "ritueel van de vliegende wilbert". Bij elk punt ging goede vrind wilbert van hand naar hand, bijgestaan door een salvo-stonede-schatterlachen.

"verdikkeme wat kun je weinig zien door die klote ontluchtings gaten". Waarom had die eigenwijze vieze-friese-overgrote-opa van hem, in godeloze-atheistische-naam,
die buur-muur ook aangelegd ? Bord verloor bijna zijn zelfbeheersing maar zette zich gelukkig niet bij de pakken neer. Ach nee joh, hij kreeg zomaar een praktische ingeving. Zo moet je weten dat heer B. altijd een lepel bij zich had want "je kon nooit weten of die nog eens van pas kon komen". Nu was "le-moment supreme "aangebroken en vol overgave begon hij, bijgestaan door deze "oude-knaning-lepel", aan het groter maken van een ontluchtings- c.q. kijkgat in de afscheidingsmuur. Rustig en gedwee krabde hij, langzaam doch zeker, de-oer-oude cement-laag weg. Zijn uitzicht werd een heel stuk wijdser en zo zag hij nog net dat de speelbal, via een ferme homo-run hoog en diep in zijn richting werd geslagen.
Dit was nog tot daar aan toe maar hij raakte toch wel enigszins van zijn a-pro-po toen hij zag hoe de mannen de overwinning vierden.

Van dit soort "hand en spannende-diensten" werd hij niet vrolijk.
Dat kon toch niet, misschien moest hij dit toch maar even doorbrieven aan DOMINEE VAN ZUTPHEN. Doch hier bleef het bij OMDAT "then de light went out of his blue eyes".
Het werd hem zwart voor zijn ogen, buur-boer-Bord hield "wijzend" zijn mond, en belandde via een valbeweging midden in zijn begonia-perkje. Want wat wilde het toeval namen-lijk ? Nou, de vliegende-overwinnings-bal was pardoes over de afscheids-muur, boven op zijn hoofd-dak geland. Bord had zich gewonnen gegeven en lag knock-out op de grond. Zou dit ooit nog weer goed komen ?