HERENIGING DEEL (J)ACHT 8

De smaakpupillen werden gestreelt door het bourgondische-maal-ge-tij, dat opgeleukt en wel bijgestaan werd door wijn en de alombekende sterke verhalen van LIGNATZ.Vanaf een oude stoffige plank in zijn geheugen verhaalde hij over het roemruchte verleden van het broederschaps-collectief. Waar was de tijd gebleven dat ze zich, "en group" nog lekker ordinair bezig hielden met wildplassen en de bijbehorende plas-straal-gevechten.

Waar was de tijd gebleven dat ze nog ongedwongen het ontbijt nuttigden op de bodem van the swimming-pool en de boel de boel lieten. De tijd voor nieuwe acties was wat hem betreft aangebroken. Met grote ogen bezichtigde BORD de hele conversatie. Zijn nieuwsgierigheid weer zeer nadrukkelijk opgewekt."Out of the blue", trok hij zijn stoute schoenen aan en sprong midden in het gesprek."Jongens, ik ben diep geraakt en voor het eerst in mijn leven, heb ik een gevoel dat ik ergens bij wil horen". "Wat moet ik doen om deelgenoot te worden aan jullie broederschaps-collectief ? ". LIGNATZ voelde dat nu de tijd rijp was,om het verleden om te keren waardoor een gouden toekomst, nadrukkelijk in het verschiet leek. "Das eigenlijk heel simpel". Wij streven maar een levensgevoel na, onder de noemer; "ALLES IS VOOR IEDEREEN, EN IEDEREEN IS ALLES". Onderteken de collectieve-broederschaps-ensurens, en "you're dream will come true".

BORD was overtuigd en met een bot mes kerfde hij het bloed los uit zijn pols en bijgestaand door een gele-kanarie-veer ondertekende hij het broederschaps-manifest.
"Zo, en nu hoorde hij er ook bij". Hij kwam alras van de koude kermis thuis toen RIJKLOF verkondigde dat dit nog niet alles was. Als bezegeling van de ondertekenig diende hij nog wel de ontgroenings-nacht, met ferve, te door staan.

De schep glinsterde in het avondlicht toen ANTON graaftechnisch bezig ging. Het meet-lint gaf aan dat BORD om en nabij de 2 meter was, hetgeen betekende dat de diepte des kuilens om en nabij de 1.70 meter diende te worden. Toen dit met succes vol-dongen was, diende BORD een staande positie in de kuil aan te nemen waarna de kuil hermetisch afgesloten werd.

Het vuur werd opgestookt en onder luid gezang werd de vreugde-dans in gang gezet. Zo brak de nacht aan en een ieder zocht zijn plek op, binnen in de warme herberg. BORD dacht er het zijne van en tuurde eenzaam de donkerte in. Net toen hij op een oor wou gaan, hoorde hij het kraken van een deur. "Kwam iemand hem bevrijden uit deze benarde positie ?". Hij wou nog wat zeggen maar er kwam niks meer uit zijn mond.
WILBERT had zich, super sociaal, naast hem gevleid en samen sliepen ze in, wachtend op wat de nieuwe dag ook hen zou brengen.

DE HERENIGING DEEL ZEBEN EBEN 7

De sterretjes stegen langzaam maar zeker omhoog vanaf de dakpan van BUUR-BOER-BORD. Hij zelf was nochthans elders met zijn gedachten. Maar, uit het niets, klonken dwingende woorden die zijn oren binnendrongen. "Waar was hij en vooral wie was hij ?". Hij opende zijn ogen en vond zichzelf terug, gevloerd en wel, midden in een vertrapt begonia-veldje. In zijn handen trof hij een authentieke knaning-lepel aan. De dwingende woorden kwamen met rasse schreden dichterbij en door een groot ontluchtingsgat in een oude muur verscheen een onbekend gezicht in zijn vizier, opend met de woorden :"He, en wie zijt gij; is het niet een beetje te vroeg om begonia's te planten ? ". Het was ARIE,die geheel vrijblijvend opzoek gegaan was naar de homo-run-bal die zomaar pardoes over de oude muur gevlogen was. De bal was dan nog wel zoek maar zijn afdruk werd duidelijk zichtbaar op het voorhoofd van de "BEGONIA-MAN". RIK-TATORT verscheen alras op de plaats-delict en zette een grondig bodem onderzoek in , op zoek naar de vermiste bal. De begonia-man bleek niet te weten wie hij was en uit zijn geheugen kwam alleen maar naar voren dat hij, met zijn lepel, de muur aan het afbreken was geweest. Misschien kon de alombekende, HERN LIGNATZ VAN A. TOT.Z.licht in deze duisterheid scheppen. LIGNATZ keek, op een bedriegelijke manier, de man aan en verkondigde; "nuuh, die heb ik nog nooit gezien". "Maar mannen om onze begonia-man toch wat richting in de toekomst te geven, steek de handen even uit de mouwen, en help hem met de afbraak van zijn muur".

LIGNATZ tuurde door het raam en aanschouwde ANTON GLEUF en ARIE CONTRA die met enorme beton-hamers de klus aan het klaren waren. De BEGONIA-MAN lag naakt op een strecher in de zon en nipte aan een koud biertje. Lignatz lachte hardop in zijn vuistje. "Eindelijk maar toch werd de eeuwigdurende strijd in zijn voordeel beslist, de muur verdween als sneeuw voor de zon". Onderwijl maakten SIMON SCHROOTHAMER en RIJKLOF VAN GOENS zich op een ander vlak ver-doch-dienstelijk. Het sanitaire-blok werd grondig onderzocht op noodzakelijke kwaliteiten. De mannen waren zeer tevreden en dan vooral over de aanwezigheid van het dubbele handdoekensysteem waardoor je tegelijkertijd je handen kon afdrogen.

Het oerzweet glinsterde op de huid van "de roeg-broeders". ARIE en ANTON hadden de klus geklaard en als "tegenprestatie" mochten ze, de oude-muur-stenen gebruiken voor de wederopbouw van het sanitaireblok in het willie-ik-ben-benauwd-dobbe-plantsoen.
Onderwijl was RIK-TATOR te voorschijn gekomen uit het groen-groen-struikgewas, in het bezit van de verloren-gewaande-bal. De bloed hoofd-afdruk van de begonia-man
was nog duidelijk zichtbaar op de bal en triomfantelijk overhandige hij de bal aan GOOR-TIE. Als expert op het gebied van prijzen, bekommerde zich over de bal en zou er zeker zorg voor dragen dat deze cory-fee een mooi plaatsje zou bemachtigen, in de collectieve-prijzenkast van de mannen. De geur van verbrand vlees kroop,langzaam doch zeker, de neusgaten van de mannen binnen, het avondmaal zou ras "op de agenda komen te staan". LIGNATZ dirigeerde JAGERJAN de kelder in, en bijgestaan door een "leger wijnflessen" keerde hij snel terug in het gezelschap. De avond-kaarsen werden ontstoken en al keuvelend werd het avondmaal ingezet.

DE HERENIGING DEEL ZEGS-ZE 6

Vanachter zijn eeuwen-oude 2 meter hoge oud keltische muur-afscheiding,gluurde buurboer-Bord naar alle bedrijvigheid op het landgoed van HERN l'ignatz. Zijn uitzicht werd zeer nadelig beinvloed door de hoge muur die, een van zijn voortvarende-voor-vaderen hier nogal nadrukkelijk neer had gezet. Zijn voor-vaderen waren zee-waardige-zee-bonken geweest die alleen van het huis gebruikt maakten als zij schipbreuk geleden hadden. De enige mogelijk voor buur-boer-Bord om eens lekker naar de buren te gluren , waren de ontluchtingsgaten in de scheidingsmuur. Vol verwondering werd hij gevangen door een aller-aardigst "handgemeen". Enige mannen op gepaste leeftijd speelden enigzins verveeld een spelletje "sla-die-bal-man-lul". Van tempo was geen sprake en zeer regelmatig werd de spelvreugde onderbroken door het "ritueel van de vliegende wilbert". Bij elk punt ging goede vrind wilbert van hand naar hand, bijgestaan door een salvo-stonede-schatterlachen.

"verdikkeme wat kun je weinig zien door die klote ontluchtings gaten". Waarom had die eigenwijze vieze-friese-overgrote-opa van hem, in godeloze-atheistische-naam,
die buur-muur ook aangelegd ? Bord verloor bijna zijn zelfbeheersing maar zette zich gelukkig niet bij de pakken neer. Ach nee joh, hij kreeg zomaar een praktische ingeving. Zo moet je weten dat heer B. altijd een lepel bij zich had want "je kon nooit weten of die nog eens van pas kon komen". Nu was "le-moment supreme "aangebroken en vol overgave begon hij, bijgestaan door deze "oude-knaning-lepel", aan het groter maken van een ontluchtings- c.q. kijkgat in de afscheidingsmuur. Rustig en gedwee krabde hij, langzaam doch zeker, de-oer-oude cement-laag weg. Zijn uitzicht werd een heel stuk wijdser en zo zag hij nog net dat de speelbal, via een ferme homo-run hoog en diep in zijn richting werd geslagen.
Dit was nog tot daar aan toe maar hij raakte toch wel enigszins van zijn a-pro-po toen hij zag hoe de mannen de overwinning vierden.

Van dit soort "hand en spannende-diensten" werd hij niet vrolijk.
Dat kon toch niet, misschien moest hij dit toch maar even doorbrieven aan DOMINEE VAN ZUTPHEN. Doch hier bleef het bij OMDAT "then de light went out of his blue eyes".
Het werd hem zwart voor zijn ogen, buur-boer-Bord hield "wijzend" zijn mond, en belandde via een valbeweging midden in zijn begonia-perkje. Want wat wilde het toeval namen-lijk ? Nou, de vliegende-overwinnings-bal was pardoes over de afscheids-muur, boven op zijn hoofd-dak geland. Bord had zich gewonnen gegeven en lag knock-out op de grond. Zou dit ooit nog weer goed komen ?

Gezwaai en Gedonder

Alles scheen koek en ei te zijn en de sfeer aan de stamtafel kon onomwonden gezellig genoemd worden. Oude Truus begon helemaal te relaxen en belde spontaan Rieneke de Plooi en al snel ging het al keuvelend naar het bespreken van de enquete in de laatste aflevering van BarDiva. Rieneke had deze als fanatieke lezer van dit tijdschrift met een meer dan gezonde belangstelling voor zelfanalyse direkt ingevuld. Ze probeerde nu de analyse van de antwoorden in overeenstemming te brengen met haar geboortehoroscoop, haar platonische relatie met de heer Kortenbraak en de keuzes die ze had moeten maken om haar kennissenbestaand op peil te brengen. Ze vroeg zich hardop af hoe ze Oude Truus in dit plaatje kon plaatsen. De optimale sfeer werd doorgevoerd tot buitengewone proporties toen alle hereenigde sujetten aan de stamtafel het zaterdagvoetbal onder de loep namen. De ongezouten meningen over Jan-ja-ja-hiiiier-geven-da's-jammer en zijn roemruchte teammate Jan-komtie-komtie-loop-vrij-lul bewogen zich door de enigzins ranzige en bepaald niet rookvrije ruimte van de Zwaaiende lantaarn's gelagkamer. Dit prettige sfeertje begon Simon Schroothamer flink op zijn gemoed te werken. Zijn gedachten begonnen enigzins wazig te worden en pas toen zijn blik afgedwaald was naar het hondenweer buiten begon het in het rode hoofd van Simon weer wat te kristalizeren. Langzaam brak het licht door, Simons ogen knepen zich toe en hij herinnerde zich het afbranden der schepen. De enigzins ludieke aktie van Erick The-vunzige-Viking betreffende het in de as leggen van Simon's eigenhandig inelkaar geknutselde vaartuig begon langzaam maar zeker op Simon's gevoelswereld in te hakken. Daar had'ie verdomme jaren geleden een volledig trimester handarbeid lessen aan besteed en dan komt er zo'n vunzigerd die dat stukje bloed zweet en tranen in enkele minuten om zeep helpt. Simon was niet de enige van het hereenigde stel die de sfeer niet langer aankon, ook Rijklof had het moeilijk en dacht er aan om de benen te nemen, of zich met de Australische slag te isoliseren en te wachten op betere tijden. Maar toen JagerJan al overlopend van goede moed het lied van het groen-groen-groene knolleveld in begon te zetten sprongen bij rijklof de stoppen. Met een bijna-buitenaardse kracht zwierde zijn stevige hand door de dichte atmosfeer om met een donderende klap op de stamtafel terecht te komen.



Rijklof schreewde het uit in een ontlading van opgekropte emotie en pure pijn die de cumulatieve ervaringen opgedaan bij het balletje-draai even flink in de schaduw zetten. JA-WAT schreewde Rik-Tatort die de oncomfortabele spanning van Rijklof direct overnam. NOU, DE VRIENSCHAP veklaarde Rijklof nog even agressief. Arie en Anton hadden wel een vermoeden wat er nu op het spel stond. Oude Truus kwakte de telefoon neer en vroeg zich af hoe ze vannacht zonder slachtoffers te maken het cafe aan de haven weer gesloten kon krijgen.

HERENIGING ; DEEL WIJF

De dag begon rustig in het dier-rijke-spreukjes-bos, nabij de villa van Hern Lignatz von U tot Z. Een dijk van een vent verscheen in beeld. Buur-boer-bord tuurde, vanonder zijn krul haren- en snor, wijs de wereld in. Aan de bosrand speelden de kinderen van de villa-kok-in Rienekke-de-plooi. Zij zelf was drukdoende om de vuile was, van de nachtbezoekers, buiten te hangen. Binnen brandde het vuur, op een natuurlijke wijze bijgestaan door de hash-pijp die vrede-stichtelijk van hand tot hand ging. Het kind Hans-worst zei "hallo" tegen Grietje-titulaar waarop het meisje antwoordde met "Hans je stinkt uit je bek, kappen nou !". Voor het eerst in tijden heerste er weer een gezellige sfeer rond de villa.

De kinderen hadden 's morgens, samen met oom-jan-de-jager, een stevige boswandeling gemaakt.Jan werd alhier bijgestaan door een kraak frisse hand-nek-doek die zijn schouders opleukten, om zo zijn zweetlucht binnen de perken te houden. Ze waren nog niet goed-en-wel op weg geweest toen een duister wezen van achter een rode-rodo-dender-ron te voorschijn gekomen was. Het was de de vieze oude bos-heks. Ze had de handdoek van Jan's schouderpartij gegrist om in een beweging hiermede haar achterste zo dusdanig schoon te schrubben dat de anus-korst-partijen als sneeuw voor de zon verdwenen waren. Kermend vervolgde ze haar een-mans-actie met de woorden "zo, dat lucht op, en nou opzouten anders belandden jullie nog in mijn zelf-gemaakte-soep met veel kinderkruiden". De kinderen waren enigzins ontzet maar oom Jan bracht ras geruststelling door te verkondigen dat het tijd geworden was om eens fijn een huis-en-tuin dier te gaan scoren in het bos.


Ze waren gauw de paden op, de lanen in gegaan en bij het eerste zijpadje werd een nieuw huis-dier-vriendje gescoord. Het dier werd door oom Jan gedoopt, en kreeg de
koos-naam: "Jos-de struisvogel-vos". De verworven buit werd netjes afgeleverd bij oom Arie die alras begonnen was met de aanleg van een binnen-en buiten-verblijf voor de nieuwe huisvriend. De besmeurde handdoek belandde samen met "reihe aus der tube" in een bak met warm water, om later samen met de "vuile was van de nachtbezoekers", kraak-helder en fris aan de "witte klok" waslijn in de achtertuin te belandden.

De nacht-bezoekers ontwaakten langzaam maar zeker uit hun snaps-roes en zochten een tactische plaats op in de zonnige tuin.
En niets leek deze prachtige mooie nieuwe dag in de weg te kunnen staan.