HET EBENRELAXEN-GEVOEL KEERT WEDER 35

Het was een dolle boel toen de MANSCHAPPEN wederkeerden op het landgoed "wel iets te vredig". Iedereen was als een kind zo blij en het leek wel of elk levend wezen de lente in de kop had terug-gekregen. De kippen,die dagenlang van de leg waren geweest, starten onder aanvoering van WILBERT met een heus ei-leg-offensief, daar de baasjes vast en zeker hongerig waren.

Zelfs DROE-DE-KOE had al voorbeeldig met zijn fiets bij het hek klaar gestaan toen de manschapen terugkeerden, om zo zijn bloed-eigen-baasjes tot de voordeur te kunnen begeleiden. Ook ROLF DE WOLF liet zich van zijn beste kant zien door oer-gezellig een potje "huphekje" met de schaapjens ten uitvoer te brengen en dat terwijl hij toch zo hongerig als een beer was.
.

OUDE TRUUS stond haar vrouwtje en werd ouderwets parmantig de keuken inge-bonjourd om de hongerige magen voedsel te verschaffen. De oude vrouw had zich overgegeven aan deze taak met als voorwaarde dat de mannen zich wel even
opdienden te frissen, daar de penetrante geur die de mannen nogthans met zich meezeulden, een eventuele stevige eetlust nadelige zou kunnen beinvloeden.
Een aantal goed-willende mannen waren afgetaaid om daden aan de gevraagde woorden toe te voegen. Anderen stelden zich echter ouderwets tegen-draads op maar werden uiteindelijk ook opgespoord, bij de spreekwoordelijke kladden gevat en daar zij EEN UUR IN DE WIND STONKEN ,nog even als vuile was buiten gehangen.

Daar hingen ze dan onze kleine-dwarsliggende-doer-rakkertjes terwijl ze gesteund door een ferme oosten-wind steeds minder dan een uur in de wind stonken.
Het was een vette bedoening geweest om de stevige lading
ranzige emulsie van de mannelijke huiden af te roegen, maar uiteindelijk was het toch gelukt om een ieder spik en span op te leuken voor de gezamelijke maaltijd.

Ondertussen staarde de schrijver in de dop wat afzijdig de toekomst in en peinzde wat over het gezamelijke toekomst-verhaal. Hij voelde dat de schrijvers-pen leeg begon te vloeien. Er diende nieuwe schrijvers-inkt aangeboord te worden om het toekomstig-verhalende-schrijf-papier te kunnen blijven bevlekken. Hij wende zich weenend tot de lezers van "het armar-collectief" en verzocht hen, hem inspiratie te
verschaffen voor de armar-toekomst, door onder aan de verhalen op "comments" te klikken waarna het voor een ieder,een fluitje van een cent was om enige-toekomst-gedachten-spinsels aan het internet-papier toe te vertrouwen. De schrijver overzag het en wist dat het goed was en...in de toekomst nog beter zou worden. Totaal bevrijd storte hij zich in het ver-eet-festijn want er was weer eens wat te vieren.
De manschappen waren weer samengevoegd met de koppen allemaal de zelfde richting,
de toekomst in.

HET BEGENADIGD-VOLLE-UITBRAAK-SLOT-ACCOORD DEEL 34

Terwijl de middag in het ACTION-MAN-RUSTOORD zijn beloop nam, klonk dwars door de serene stilte een klop-borend-geluid. In de straf-kamer op de bovenste verdieping waren RIJKLOF van GOENS en ANTON GLEUF, zeer helder van geest bezig met een stevige verbouwing. Met voorbedachte rade hadden ze de nodige sloop-attributen het straf-kamertje binnen gesmokkeld waarna ze zich uit den treure hadden misdragen waardoor ze op bonuspunten een enkele reis naar deze hermetisch-afgesloten-straf-locatie hadden verdiend.

Wat was RIJKLOF toch weer bij de pinken geweest toen de mannen de dag ervoor in het busje afgevoerd waren. RIJKLOF, de man die bekend stond om zijn oer-stevige-buikloopjes, had vanuit deze gedachten-gang altijd een busje norit in zijn overlevings-pakket. Eenmaal toevertrouwd aan het dienst-personeel van het rustoord
werden alras de noodzakelijke rustgevende pillen met grof geweld naar binnen gepompt bij de stoute knaapjes. RIJKLOF had direct om een toiletaire time-out gevraagd alwaar hij met zijn norit-super-booster zijn lichaam gevrijwaard had van de nadelige invloeden van de toegestopte pillen, en zo was hij helder van geest ten bedde gevoerd. Tijdens een volgende-ochtend pil-toestop-beurt was hij weer preventief het sanitaire-blok binnen gestiefeld alwaar w.c-deur 1 hermetisch bleek afgesloten van de rest van de wereld. RIJKLOF helder als een kakel-verse-hoen, herkende wel de aroma die boven het w.c-deurtje uitsteeg; dat kon alleen maar van grote vriend ANTON GLEUF zijn. Via een daverende klimpartij ontwaarde hij ANTON, verkleed als spiderman in een verwarde toestand, op het potje. Hij bleek RIJKLOF in geen velden of wegen te herkennen. RIJKLOF toverde het norit-super-booster-potje uit zijn verdekt opgestelde anus waarna hij ANTON voorzag van een noodzakelijk-verhelderende-dosis. Binnen een minuut gingen de mond-en-kont-schutsluizen van ANTON open en langzaam begon de zon weer te schijnen in zijn verwarde geest. "RIJKLOF joh, wat doen we hier en waar is iedereen". RIJKLOF verwittigde hem van de benarde situatie waar de man-schappen zich in bevonden en het nieuwe-gevormde-verzetsteam stelde een plan op, om hier wat tegen
te ondernemen. En zo geschiedde het dat zij in het straf-kamertje aanbelandden vanwaar hun uitbraak-poging gestalte zou moeten krijgen.

Al werkend hadden ze gezien hoe GOORTIE en JAGERJAN naar het veilige onderduik-adres in de boom waren afgevoerd en gesterkt door deze gedachte werkten zij als gekken totdat het uitbraak-gat groot genoeg was. Onderwijl was het klop-borend-geluid ook binnengedrongen bij de oper-bewaker die besloot om eens polshoogte te gaan nemen, waar al dat geluid dan toch wel vandaan kwam. Net toen hij de voordeur open deed waren de mannen boven bezig met het laatste-tikje voor hun uitbraak. RIJKLOF gaf ANTON het laatste zetje waarna ANTON via een ferme tik zijn lichaam naar buiten wurmde. Jammerlijk genoeg vielen er wat losliggende stenen naar beneden die gelukkig niet op de grond stukvielen daar de oper-dikke-bewaker ze voor hun opving op zijn dakpan. "dat was nog eens aardig van die man". Via het snoer van de schemer-donker-lamp slingerde het tweetal zich als apen naar buiten terwijl zij de vrijheids-zuursof naar binnen zogen. Via een dubbele duik-koprol belandden ze met beide voeten op de grond en vervolgden hun weg naar de boom-hut van OOM BORD. De reactie waren hart-verwarend toen zij hun koppen aan de daar aanwezigen ten-toon-spreiden,
maar gelukkig werd er ook een plaats voor hun ingeruimd in de boomhut van OOM BERT.

"en dat is 4 , nog twee te gaan, recht zo die gaat,en immer rackt fram" verkondigde LIGNATZ, toen hij via het dop-herten-telefoon-systeem op de hoogte was gebracht van de vorderingen. In ras tempo werd het slot-accoord in scene gezet en binnen een minuut werden RIKTATORT en BOERBORD klaar-gestoomd voor het slot-accoord.

In galop marcheerde het tweetal naar de voordeur van het rustoord alwaar zij de oper-bewaker in de nog-steeds liggende positie aantroffen."hallo daar, aufwachen und aufmachen hier sind die poli-zwei". De operbewaker opende zijn ogen en in "no time" stond hij op zijn voeten om zich in "no time" te laten overtuigen door deze twee politie-commando's. ERICK T.V EN ARIE JUNGH dienden op het politieke-matje te verschijnen om zich te verantwoorden voor hun misdaden die begaan waren bij het gemeentelijk-huis. De terreur-verdachten werden naar buiten geleid en met behulp van een setje imitatie-hands-boeien om de polsen werden ze afgevoerd naar het poli-zwei-bureau. Toen ze net het hek uitliepen klom RIKTATORT als laatste vanuit de onderduik-boomhut van OOM BORD over het afscheids-hek, en zo geschiedde het dat de mannen hun herwonen-vrije-wereld binnenstapten.

DE GENADE-VOLLE UITBRAAK VAN HET MEER DAN GOEDE - DEEL 33

Met een kermend geluid knarste de sleutel in de deur terwijl SIMON een veilig ondekomen zocht. De hartig-houten-deur ging MET een angst-aan-jagend geluid open
en SIMON ging naarstig op zoek naar een veilig onderkomen. In een vrij late opwelling maakte hij een, na later bleek, zeer geschikte move die hem in duikvlucht half onder een bed deed belanden.

Vanuit het niets weerklonk in een split-second "wat moet dat", waarop SIMON heel ade-kwaak reageerde met de woorden "oh, ik zie het al, er mist gewoon een boutje en een nippeltje, dat directeur MEK-KINK-IN-DE-KABEL me daar voor uit bed heeft gebeld, werkelijk belachelijk"."Het is toch erg dat goed-lachse-brave-hard-werkende- arbeiders voor de kleinste wisse-wasjes op de proppen dienen te verschijnen, laat die man toch eens beter kijken, dan zijn neus lang is".
De inbraak-preventie-zuster bij de deur was overbluft-overtuigd en stamelde " tja, ik kan er ook niks aan doen, een kopje koffie dan maar glaze-wasser ?", waarop SIMON tactische attackeerde met "ja, en doe er maar een puk-sel broodje bij van bakker BEREND-BROOD, dan is mijn dag weer goed". Met de mond vol tanden en een knagend schuldgevoel sloeg ons zustertje de , door SIMON aangewezen, weg in nadat ze eerst nog wel even GOORTIE voorzag van zijn dagelijkse dosis rustig-gevende-zweverige pilletjes. De deur was nog niet gesloten of SIMON schoot al uit zijn slof. "Uitspugen gek, dat heeft een man als jij toch niet nodig" en met behulp van zijn altijd aanwezige houten pol-lepel streelde hij genade-loos GOORTIE'S huigje waarna onze vriend zich overgaf en een keurig kok-hals-kwakje op het onzijdig witte
bed-spreidje deponeerde. Enigzins verward keek hij SIMON aan terwijl hij bleef stamelen "maar ik ken jou helemaal niet en toch doe ik wat je zegt, das raar?".
Met een ge-emotioneerde overslaande stem vervolgde SIMON "ach gekkie, daar kan jij ook helemaal niks aan doen maar ik ga je wel in een boom hijsen".

SIMON leverde GOORTIE keurig af bij het openstaande raam alwaar RIKTATORT al stond te popelen om GOORTIE onder handen te nemen en af te voeren richting de goed geka-moe-fleerde boomhut van oom BORD. SIMON deed zijn stoute schoenen weer aan en dacht hard op " en dat is 1 , nog 5 te gaan". Met de pol-lepel, die in lang vervlogen tijden door DRIETER RASPOETIN gebruikt werd om luchtbedden mee af te sluiten,
koos hij voor deur 3. Bij het openen van de deur ontsproot zich een aller-aardigst
tafereel.

"Ja broeder, ik moest van de zuster de hond uitlaten en dat doe ik dan maar" zei JAGERJAN. SIMON, zoals gewoonlijk weer eens stevig bij de vinken, dirigeerde JAGERJAN met zachte hand naar het openstaande raam, met de woorden "ja, dan wordt het de hoogste tijd dat deze broeder jullie samen eens uit ga laten, volgen maar en your dream will come true". En zo geschiedde het dat ook JAGERJAN veilig en wel de gekam-moe-fleerde jager-boom-hut van OOM BORD bereikte en alras genot van het werkelijk prachtige uitzicht.