Gestoelt op het principe dat er te weinig naakt ten toongespreid werd overtuigde hij
heer G van de noodzaak om te HELPEN. Via zijn, op valsheid gebaseerde betoog dat hij de gevoelige snaar van de doelgroep niet kon raken, overtuigde hij GOORTIE van zijn noodzakelijke invalbeurt verkleed als SINTE-NAAK-TE-KLAAS. Natuurlijk stond onze vriend zijn mannetje en vol overgave dreef hij de potentiele doelgroep in de richting van "de zwaaiende lantaarn".
Bij de "zwaaiende lantaarn"werd het langzaam maar zeker een drukte van jewelste.
BOERBORD zat wat speels met zijn handen in zijn haar en was in drukke overpeinzing wat hij met deze overdaad aan verveelde bejaarden en oudere jongeren aan moest. Ineens begon er een lichtje in zijn hoofd te branden en hij zette het op een bellen en binnen een half uur klonk er stevig-motor-geronk voor het ameublement. Hij had wat motor-harrie-davids-en-zonen opgetrommelt en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was stortte de-vrouwlijke-bejaarde-tak zich op de motoren. Het leek hun wel leuk om even "brommers te kieken" en zo ontvouwde zich een alleraardigst plaatje.
Ondertussen presteerde ERICK T.V. het om een heus cross-parcours, uit de losse pols te toveren voor de "gemotoriseerde" tak van de doelgroep. Hij wist dat de verveelde bejaarden op zoek waren naar de nodige spanning en die konden ze wat hem betreft ook zeer zeker krijgen. Het parcours leidde het gezelschap via "het modderige willie-is-benauwd-dobbe-plantsoen" dwars door het gemeentelijke-huis naar de zeer verrassende finish om-en-nabij het bejaarden-opvang-huis.
Het startschot klonk en de rolstoel-wed-ren werd met de nodige jolijt in gang gezet. De rolstoelracers gleden nek-aan-nek over het strijdtoneel. Op een beetje goedkope manier manouvreerde ERICK T.V. zich in zijn ge-leasde 2 wiel-mobiel via het nodige ellebogen-werk naar de leidende positie in het veld. Alles moest wijken voor zijn overwinning, zo-ook het kunstgebid van opa HECKINGK dat via een welgemeende elleboog-upper-cut in het riool verdween. Met twee vingers in de neus bereikte onze vriend de ingang van het gemeentelijk-huis alwaar hij, de meer dan verbijsterde burge-meester HECKINGK-senior zo wat van zijn sokken reed. Via de nooduitgang kwam de finish inzicht en met het laatste beetje puf dat hij nog over had stortte hij zich, met snot voor de ogen en met zijn handen al bijna in de hoogte, richting de finish. Triomfantelijk rolde hij zijn mobiel via het rolstoelpad naar de bovenste etage van het verveelde-bejaardenhuis waarna hij, via een ferme stoot gas, de finish bereikte. Hij was op alles voorbereid geweest maar toch verraste de werkelijkheid hem weer eens. De rand van het dak kwam met rasse schreden dichterbij en met de nodige doodsverachting ging hij opzoek naar de handrem die hij in geen velden of wegen kon vinden.
Hij gaf op ouderwetse wijze over, en mocht nog van geluk spreken dat hij, op adequate wijze zijn "race-gevaarte" met kunst en vliegwerk op het dak van de fiat-daar-gaattie van burgemeester HECKINGK-SENIOR, liet landen zodat hij er zonder kleerscheuren vanaf kwam. Als slotaccoord perste hij volovergave het laatste restje
kots, via het openstaande auto-raampje naar binnen.
"Zo, dat luchtte op, en lijkt me voldoende voor vandaag" dacht hij, waarna hij
zijn geluk elders ging zoeken. De toer was genadeloos ingang gezet en een ieder
wachtte met smart op wat de toekomst nog meer in het vat had.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten